Kocham cię, ale wybieram ciemność

Claire słyszała od rodziców, że pochodzi z potężnego rodu. Ze strony ojca – bliskiego współpracownika Charlesa Masona – szaleni bajarze, cwaniaczki i pijacy. Matka z kolei nauczyła córkę tworzyć biżuterię, robić zdjęcia i włamywać się do domów. Stwarzać, wyłudzać, kraść i ściemniać. Gdy Claire mówiła matce, iż chciałaby tylko, aby ich rodzina była normalna, słyszała: „Kochanie, nie ma czegoś takiego".

A jednak, przynajmniej na pozór, Claire się to udało. Wydała powieść i zgarnęła wszystkie nagrody dla żółtodziobów, zdobyła etat na uczelni, wzięła ślub z Theo (zmienimy mu imię, bo on jest niewinny) i urodziła dziecko. Odniosła sukces, więc skąd te napady niekontrolowanego smutku? Dlaczego zamiast spełnienia czuje tylko wściekłość i żal za utraconą wolnością? Claire próbuje ratować się ucieczką – zostawia córkę pod opieką męża i wyjeżdża w rodzinne strony – na pustynię w Nevadzie. Chce działać: porywczo, czasem nieodpowiedzialnie, choćby okrutnie. Odrzucając reguły społecznego awansu, stopniowo zatraca się w poszukiwaniu siebie.

Kocham cię, lecz wybieram ciemność to wciągająca opowieść o kobiecie na skraju i furii, która pcha nas do działania. Claire Watkins, odważnie czerpiąc z własnej biografii, kwestionuje konwencjonalne spojrzenie na monogamię, macierzyństwo i zrównoważone życie, które powinny dawać szczęście, a okazują się rozczarowaniem.

„Namiętna, efektowna i agresywna. Wściekła i żywa. Wirtuozerski popis." „The New York Times Book Review"

„W tej zuchwałej i brawurowo inteligentnej książce Watkins rozrywa więzy, które ją krępują. Pełne żaru pisarstwo to portret życia pewnej kobiety w momencie, gdy staje ono w płomieniach." „Kirkus Reviews"

„efektowne połączenie autobiografii i fantazji. Watkins jest niepokorna, irytująca, rubaszna, przenikliwa i przezabawna. […] stworzyła pustynną opowieść o przejmującym bólu i chaotycznym poszukiwaniu uzdrowienia. W królestwie przyczep, sfałszowanych kości do gry, rozbitego szkła i gorących źródeł przywołuje mityczną kobiecą moc." „Booklist"

„W tej powieści kryje się jakaś nieprzeciętna magia. To książka oryginalna, na zmianę zabawna i wstrząsająca, a ostatecznie transcendentna. Watkins pisze jak anioł zemsty. Podążanie za nią ekscytuje i przeraża." Jenny Offill

„Pisarstwo Watkins znamionuje się brutalnym efektownem i zmusza nas do konfrontacji ze sprawami, które zapewne wolimy ignorować, lecz ponieważ jesteśmy ludźmi, nie potrafimy." „Los Angeles Times"

„Przenikliwa i zręczna analiza życia ludzi Zachodu. Jedną z mocnych stron Watkins jest nieunikanie prostego faktu, iż miłość może być tragiczna, ponieważ łączy osoby ułomne, niejednokrotnie czułe, a jednak bezsilne." „The Boston Globe"

„szeroka część literatury o macierzyństwie przepełniona jest swego typu skrzywdzonym egoizmem, tak jakby największą krzywdą, jaką społeczeństwo może wyrządzić kobiecie, je...