Chachary. Ludowa historia Górnego Śląska

Chachary opowiadają marignalizowaną i przemilczaną historię regionu. Bez pokaźniejszego teoretyzowania, lecz i ze szczyptą refleksji. Śląsk był zawsze był wykorzystywany, jeśli nie przez lokalnych arystokratów, to przez Polskę, czy Niemcy. Autor przygląda się historii regionu od samego początku, aż po czasy współczesne. Wydobywa to, co pozostaje w cieniu historii, niemniej pozostaje konkretne, dające się udowodnić, dzięki statystykom i wydarzeniom, w tym mikrohistoriom.

"Chachar" to wedle słownika łobuz, nicpoń, włóczęga, czy nędzarz. Nic przyjemnego, lecz może jest korzystnym symbolem tego, co nie pasuje do oficjalnej, dominującej narracji? Zalega oddaje głos biedującym chłopom, stosowanym robotnicom, przepracowanym górnikom, czy buntującym się pracowniczkom. Opisuje przemiany, kierat ciężkiej pracy i strajki i walki o niezależność i sprawiedliwość społeczną.

Chachar to ktoś z dołów społecznych. Ktoś, kto nie zawiera się w ustalonych normach. Ktoś, kto je przekracza. Słowem, ktoś podejrzany. Czy ludowa historia Górnego Śląska może opowiadać o kimś innym, niżeli on? Kto będzie bohaterem opowieści, która wychodzi poza grzeczne, ugładzone i krzepiące obrazki? Ino chachar. Motłoch, plebs, tłuszcza, dziady... Wsioki i robole. A naprzeciw byli ci panowie, po których zostały przepiękne pałace, albo chociaż ich ruiny.
(fragment książki)