Rodzice w obliczu choroby nowotworowej dziecka

Diagnoza choroby nowotworowej u dziecka sprawia mnóstwo zmian w życiu niewiele znaczącego pacjenta i jego rodziców, rodzeństwa, a choćby dalszych członków rodziny. To, jak radzą sobie rodzice w obliczu nieprzystępnej sytuacji, jest niezmiernie ważne, ponieważ decyduje o radzeniu sobie ich chorego dziecka. Negatywne emocje rodziców: lęk, smutek, niepokój – wywołują podobne odczucia u dziecka. Z kolei pozytywne nastawienie do leczenia, nadzieja na wyzdrowienie, wzajemne wsparcie w rodzinie i towarzyszenie dziecku w niełatwych chwilach są konieczne dla jego lepszego samopoczucia w czasie długofalowej hospitalizacji i uciążliwych zabiegów. Mimo że psychologia systemów rodzinnych wnikliwie odnosi się do wzajemnych zależności i wpływów wszelkich członków rodziny, to jednak badania dotyczące rodziców zmagających się z chorobą nowotworową dziecka i znaczenie jakości ich relacji dla radzenia sobie z trudami leczenia niepokaźnego pacjenta są słabo eksplorowane na gruncie polskim. Głównym celem monografii była ocena jakości relacji rodziców w procesie zmagania się z chorobą nowotworową dziecka. Izabela Socha i Iwona Janicka w przeprowadzonych badaniach uwzględniły na dodatek czynniki, które mogą w sposób pozytywny bądź negatywny wpływać na relację między rodzicami. Mamy nadzieję, że rezultaty uzyskane z badań, zasygnalizowane implikacje związane z ich wykorzystaniem oraz opisane w monografii narzędzia do diagnozowania opiekunów osób chorych i planowania oddziaływań terapeutycznych mogą być pomocne dla psychologów, psychoterapeutów, lekarzy, pielęgniarek i innych specjalistów, którzy opiekują się minimalnym pacjentem i jego rodzicami.Z tekstuMonografia ta jest niezmiernie cennym wkładem do wiedzy odnoszącej się do psychoonkologii, klinicznej, zdrowia jak i psychologii rodziny. Z całą pewnością praca ta jest pożądana i będzie wartościową pozycją dla specjalistów najróżniejszych dziedzin: m.in. Psychologów, socjologów, lekarzy, pracowników socjalnych, terapeutów.Z recenzji prof. Dr hab. Marioli Bidzan