Konceptualizacja w terapii poznawczo-behawioralnej

za każdym razem w psychoterapii pracujemy z solidną, oryginalną w swoim indywidualizmie osobą metodami pochodzącymi z wiedzy ogólnej. I, co istotnie doniosłe, praca ta często okazuje się wydajna. W jaki sposób jest to osiągalne? W pracy psychoterapeutycznej wszystkie drogi prowadzące do wyjaśnienia tego fenomenu sprowadzają się do jednego pojęcia - konceptualizacji. Stąd podjęcie wysiłku jej zrozumienia, a następnie szczegółowego opisania, uznaliśmy za jak najistotniej zasadne. Poszukując doprecyzowania czym jest konceptualizacja w swojej istocie, dotarliśmy do fundamentalnego znaczenia przenikania się w jej konstrukcji i zawartości kontekstów: odkrycia i uzasadniania oraz nomotetycznego i idiograficznego. Stąd prezentowane poprzez nas ujęcie nazwaliśmy kontekstowym podejściem do budowania konceptualizacji poznawczo-behawioralnej.Ze Wstępu(...) książka jest ważną pozycją na polskim rynku. Dzięki niej psychologowie i psychoterapeuci i dydaktycy zajmujący się psychoterapią poznawczo-behawioralną dostaną do ręki kompleksową i aktualną publikację, która w sposób szczególnie skrupulatny i całościowy pokazuje czytelnikowi drogę, jaką należy przebyć, żeby poprawnie sformułować model problemu prezentowanego poprzez pacjenta. To szczególnie ważny krok w kierunku doskonalenia jakości kształcenia psychoterapeutów, a także pracy terapeutycznej w naszym kraju.Z recenzji dr. Hab. Prof. USWPS Jarosława MichałowskiegoPowszechnie uznaje się, że budowanie konceptualizacji jest procedurą poprzedzającą i potrzebną zarazem do przeprowadzenia każdego procesu terapeutycznego w modelu pracy poznawczo behawioralnej. Określenia konceptualizacji spotykane w literaturze przedmiotu, takie jak „pierwsza zasada" (Beck i in. 1979), „serce praktyki opartej na dowodach" (Bieling i Kuyken, 2003), „most między zrozumieniem a interwencją" (Meyer, 2003), „tłumacz teorii na terapię" (Tarrier, 2006) czy „kamień węgielny psychoterapii" (Chadwick, Williams i Mackenzie, 2003) podkreślają kluczowe znaczenie konceptualizacji i umacniają, jak się wydaje, przekonanie o jej potrzebności. Powszechność, a nawet siła przekonania, czego sami terapeuci poznawczo-behawioralni doświadczają niemal na każdej sesji, pracując z przekonaniami, nie zawsze idzie w parze ze zrozumieniem treści w nich zawartych oraz jednoznacznością uzasadnienia. Podobnie rzecz ma się z konceptualizacją, która mimo swej niekwestionowanej popularności nie jest bynajmniej konstruktem ani w oczywisty sposób zrozumiałym, ani tym bardziej prostym.Z tekstu W książce Wojciecha Stefaniaka i Małgorzaty Łysiak w sposób kompleksowy został omówiony proces tworzenia konceptualizacji problemów pacjenta w terapii poznawczo-behawioralnej. Autorzy rozpoczynają swoje rozważania od wyjaśnienia czym jest konceptualizacja i jak wygląda proces jej tworzenia w przeróżnych nurtach psychoterapeutycznych. Następnie przedstawiają obfity wachlarz modeli konceptualizacyjnych w terapii poznawczo-behawioralnej, żeby w końcu przejść do tematów związanych z praktyką terapeutyczną. Na podstawie swego wieloletniego doświadczenia Autorzy prowadzą Czytelnika poprzez kolejne etapy procesu tworzenia konceptualizacji. Podejmują tematy związane z poznaniem pacjenta, rozumieniem i wyjaśnieniem jego problemu i tworzeniem planu terapii. Książka bogata jest w przykłady pochodzące z pracy terapeutycznej. Tak jak sama konceptualizacja jest punktem wyjścia i punktem odniesienia całego cyklu terapeutycznego, tak książka Konceptualizacja w terapii poznawczo-behawioralnej może być punktem wyjścia dla osób szkolących się albo punktem odniesienia dla terapeutów pracujących w nurcie poznawczo-behawioralnym.