Zwykłe ludzkie ułomności

"Zwykłe ludzkie ułomności" to druga książka Megan Nolan, autorki głośnego i nagradzanego debiutu "Akty desperacji". Poprzez anglosaskich krytyków zgodnie została okrzyknięta powieścią fachową i na dobre ugruntowała międzynarodową pozycję młodej irlandzkiej pisarki. Nolan, stwarzając wciągającą akcję, gra tu z poetyką thrillera („zabiła czy nie zabiła?"), lecz tak naprawdę interesuje ją liryczny portret rodziny, której ułomności na pozór są zbyt pospolite, by czynić z nich literacki temat. Tymczasem autorka z rutynowych zdarzeń, ludzkich defektów, błędów i potknięć tka mini-sagę na miarę Jonathana Franzena.

Trzymająca w napięciu fabuła jest tu oczywiście atutem, lecz o wielkości "Zwykłych ludzkich ułomności" stanowi empatia, z jaką autorka potrafi wczuć się w myśli i emocje tych, którzy – w powszechnej opinii – „nie umieją się wysławiać".

Niezwykła powieść o zwykłym życiu i o nieopatrznych krokach, jakie każdemu mogą się zdarzyć, a odmieniają los na zawsze. Dziedziczone z pokolenia na pokolenie traumy i słabości, ugruntowane miejscem w społecznym porządku, Nolan podwyższa do rangi fatum; porywy serca, pożądania i gnuśność pokazuje niczym hybris. Czyta się tę kronikę dnia mizernego niczym tragedię grecką – choć pozbawioną patosu i bogów.