Proste metody sabotażu. Podręcznik szkolenia ruchu oporu

Proste Metody Sabotażu (1944) to podstawa do szkolenia ruchu oporu w krajach okupowanych w czasie II Wojny Światowej, stworzona przez aliantów - stanowi obecnie cenny dokument źródłowy o wartości historycznej i poznawczej.

Z WPROWADZENIA:

Celem tego opracowania jest scharakteryzowanie prostego sabotażu, nakreślenie jego możliwych skutków, a także przedstawienie sugestii dotyczących jego inicjowania i przeprowadzania.

Sabotaż obejmuje równocześnie wysoce technologiczne działania rodzaju coup de main, które wymagają szczegółowego planowania i wykorzystania specjalnie wyszkolonych agentów, jak i niezliczone proste działania, które może wykonać zwykły obywatel-sabotażysta. Niniejsze opracowanie dotyczy na ogół tego drugiego rodzaju działań. Prosty sabotaż nie wymaga specjalnie przygotowanych narzędzi czy sprzętu, może być realizowany przez zwykłego obywatela, który może, ale nie musi działać indywidualnie, bez konieczności aktywnego powiązania ze zorganizowaną grupą. Jest on przeprowadzany w taki sposób, aby wiązał się z niedużym niebezpieczeństwem uszkodzenia ciała, wykrycia i odwetu.

Tam, gdzie w grę wchodzi zniszczenie, bronią obywatela-sabotażysty są sól, gwoździe, świece, kamyki, nici albo inne materiały, których posiadania można się spodziewać po nim, jako właścicielu domu lub pracowniku w jego mocnym zawodzie. Jego arsenał to półka w kuchni, sterta śmieci, jego własny komplet narzędzi i zapasów. Narzędziami jego sabotażu są na ogół przedmioty, do których ma normalny i niepozorny dostęp w życiu rutynowym.

Drugi wariant prostego sabotażu nie wymaga żadnych narzędzi niszczących i jeśli w ogóle sprawia szkody fizyczne, to w sposób wysoce pośredni. Jest oparte on na uniwersalnych możliwościach podejmowania błędnych decyzji, przyjmowania postawy braku współpracy i zachęcania innych do pójścia w swoje ślady. Podjęcie błędnej decyzji może być po prostu kwestią umieszczenia narzędzi w niecodziennym miejscu zamiast we właściwym.

Brak współpracy może prowadzić do choćby tworzenia nieprzyjemnej sytuacji wśród współpracowników, wdawaniu się w kłótnie albo okazywaniu obojętności i głupoty. Ten aspekt działalności, czasami określany jako „czynnik ludzki", jest nieraz odpowiedzialny za wypadki, opóźnienia i ogólne utrudnienia nawet w normalnych warunkach.

Potencjalny sabotażysta powinien odkryć, jakie rodzaje błędnych decyzji i działań są zwykle spotykane w tego typu pracy, a następnie powinien obmyślić swój sabotaż tak,powiększyć ten „margines błędu".