Głód. Książka laureata literackiej nagrody Nobla

„Głód" to jedna z najważniejszych powieści europejskiego modernizmu, której autorem jest kontrowersyjny norweski pisarz Knut Hamsun. Wydana po raz pierwszy w 1890 roku niewielkich wymiarów książka nieznanego wówczas twórcy zaskoczyła ówczesnych czytelników, a także krytyków literackich. Odbiorcy otrzymali bowiem nowatorsko napisaną powieść, która odcinała się od czystego realizmu, przenosząc główny akcent na aspekt psychologicznej wiwisekcji. Wnikając w świat przedstawiony utworu, można odnieść wrażenie, że to swoiste studium szaleństwa, którego źródłem jest skrajna nędza skazująca człowieka na niewyobrażalny głód i zredukowanie jego bytu do czystej fizjologii.

Pozbawiony imienia i nazwiska bohater powieści Hamsuna pozwala czytelnikowi na wtargnięcie w labirynt swego umysłu. Prowadzi go poprzez jego zakamarki, odsłaniając brutalną prawdę o dyktaturze fizjologicznych potrzeb, z którą psychika prowadzi nierówne pojedynki. Książka odsłania mroczną prawdę o granicach człowieczeństwa i bezwzględnej walce o przetrwanie, która w czasach kryzysu ekonomicznego wydawała się szczególnie dramatyczna.

Położenie nacisku na wewnętrzny świat przeżyć stanowiło nowatorskie dokonanie literackie, którego śladem w późniejszych latach podążali twórcy tego formatu, co Franz Kafka czy James Joyce. Chociaż pod koniec XIX wieku książka Hamsuna szokowała i jednocześnie fascynowała. I nie inaczej jest po ponad stu latach.