Katecheza permanentna Kościoła posoborowego w warunkach przemian społeczno-kulturowych

Katecheza, jako jedna z form posługi słowa w Kościele, podejmuje misję nauczania zgodnie ze słowami Chrystusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody" (Mt 28,19) i przez katechizację chce jak najlepiej służyć współczesnemu człowiekowi.

Wywodząc się z istoty Kościoła i będąc wewnętrznie z nim związana, pełni w stosunku do niego funkcję ewangelizacyjną i formacyjną, gdyż Kościół zawsze winien być ewangelizowany, „żeby mógł zachować swą świeżość, żarliwość i moc w głoszeniu Ewangelii".

Celem ciągłego ożywiania wspólnota potrzebuje bezustannej katechezy. Prawdziwa żarliwość i moc w głoszeniu Ewangelii towarzyszy bezustannie Kościołowi, którego jednym z zadań jest odczytywanie znaków czasu, by pełniej odpowiadać na zapotrzebowania i wymogi współczesnego człowieka.

Następujące w świecie szybkie przemiany, a także dynamicznie zmieniające się warunki życia ludzi stanowią dla Kościoła wezwanie do kompetentnego i słusznego ich odczytywania, a następnie określenia produktywnego oddziaływania.

Katecheza obejmuje swoim zasięgiem zarówno orędzie Chrystusa, jak i życie mocnego człowieka z jego uwarunkowaniami środowiskowymi wraz z zachodzącymi przemianami i chce go doprowadzić do wewnętrznej jedności i harmonii z Bogiem.

Rozwój religijno-moralny współczesnego człowieka powinien sukcesywnie nowoczesnać wraz z rozwojem osoby, społeczeństwa i kultury, nauki i edukacji. We wszystkich tych dziedzinach dokonują się znaczne zmiany, razem z wychowaniem i nauczaniem powinna im towarzyszyć katecheza kształ­tująca rozwój wiary.

Do jej najważniejszych zadań należą: dopełnienie formacji okresowej, włączenie katechizowanego w zachodzące procesy kulturowe i religijne, a przede wszystkim uaktywnienie i usprawnienie do autoformacji, czyli wewnętrznego rozwoju i pełnego chrześcijańskiego wychowania.