Instytucje społeczeństwa obywatelskiego w polskim dyskursie konstytucyjnym

Tematyka książki jest aktualna, a przyjęta przez autora perspektywa badawcza nosi znamiona prawnej i politologicznej. To jej szczególny walor, gdyż większość publikacji traktuje społeczeństwo obywatelskie w aspekcie socjologicznym.

w dodatku przyjęte poprzez Autora podejście normatywne nie zamyka się na statycznej analizie, ale wpisuje się w kontekst badań naukowych typowych dla neoinstytucjonalizmu, uwypuklając dynamizm problemu badawczego.

Kategoria społeczeństwa obywatelskiego, jaką operuje autor, umiejscowiona jest na gruncie państwa, które to stanowi płaszczyznę jego rozwoju. Autor przeprowadził pokaźny i głęboki proces badawczy, wyszukał i przedstawił nieraz zapomniane już materiały i dokumenty.

Postawił nowe problemy badawcze, dokonał dojrzałej analizy tematu, sformułował niemało uogólnień i skonkretyzował szereg wniosków, połączył dużo wymiarów – analityczny i syntetyczny, teoretyczny i poręczny, konstytucyjny i politologiczny.

Publikacja jest twórczą i krytyczną analizą postawionego w tytule problemu badawczego. Przedstawione opracowanie nie tylko diagnozuje rzeczywisty obraz dyskursu konstytucyjnego na temat społeczeństwa obywatelskiego, lecz też w wielu momentach zawiera wnioski de lege ferenda.

Walorem opracowania zatem jest nie tylko jego charakter naukowy, ale także może ono mieć znaczenie utylitarne i stanowić asumpt do przemyśleń dla decydentów politycznych.