Dewiacja i kompensacja morskich kompasów magnetycznych

Zgodnie z Konwencją SOLAS wszystkie statki o tonażu powyżej 150 RT, uprawiające żeglugę morską, muszą być wyposażone w główny kompas magnetyczny. W publikacji Mirosława Jurdzińskiego pt. „Dewiacja i kompensacja morskich kompasów magnetycznych" zawarto podstawowe wiadomości o budowie i działaniu morskich kompasów magnetycznych.

Wprowadzenie obejmuje pełny zakres najważniejszych pojęć dotyczących magnetyzmu ziemskiego, okrętowego oraz nazewnictwa związanego z budową kompasów magnetycznych. Bardziej szczegółowo opisano w kolejnych rozdziałach magnetyzm okrętowy, a także podstawy powstawania różnorodnych typów dewiacji w zależności od charakteru i rodzaju stali okrętowej.

Budowę oraz badania kompasów ujęto i zanalizowano w stopniu obejmującym potrzebny zakres wiedzy nawigatorów - oficerów wachtowych. Precyzyjnie omówiono w podręczniku zjawisko kompensacji dewiacji wraz z uzasadnieniem matematycznym procesu.

Przedstawiono dodatkowo zmiany dewiacji kompasu i zachowanie się kompasu w warunkach morskich w trakcie pracy statku na fali. Najbardziej rozbudowano rozdział pokazujący metody praktycznego określania dewiacji, poszerzając możliwości samodzielnego określania dewiacji przez nawigatorów i kapitana statku.

Zamieszczono także niedługi opis dewiaskopu, a także możliwości symulacji zróżnicowanych stanów dewiacji i jej kompensacji. Wydanie to poszerzono o uzupełniające informacje zawierające aktualne przepisy dotyczące wymagań wyposażenia statków w kompasy magnetyczne, jak także obszerną bibliografię wykorzystaną w pracy.