Marcysia. Koniki z Szumińskich Łąk

Stajnia w Szuminie to niezwykłe miejsce. Tutaj kucyki i koniki każdej maści znajdą spokojną przystań i oddanych przyjaciół. Zapraszamy do Szumińskich Łąk! Opiekunki koników, Klara, Paulinka i Hania, odkrywają, że w zabytkowym pałacu Polickich dzieją się dziwne rzeczy. Tymczasem do Szumińskich Łąk przybywa Siwy, urodziwy konik polski. Marcysia ma nadzieję,znajdzie w nim bratnią duszę. Tymczasem opiekunki koników, Klara, Paulinka i Hania odkrywają, iż w zabytkowym pałacu Polickich zaczynają się dziać szczególnie dziwne rzeczy. [tylna strona okładki, Egmont Polska 2014]

Przedstawiona w tej książce historia została nad wyraz prawidłowo zaprezentowana przez autorkę. Słownictwo jest bogate, czyste i efektownie brzmiące. Rzadko się spotyka książki dla dzieci pisane w sposób tak tradycyjny. Fabuły nie są naciągane i nie ma tu żadnego zbytniego fantazjowania. Książka ukazuje,jeszcze w niepokaźnych miejscowościach, takich zabitych dechami, tkwi siła, urok i czar. Na dodatek do innego spojrzenia na otaczającą nas przyrodę oraz przedstawia, iż warto opiekować się zwierzętami. Przedstawia czytelnikowi, że warto angażować się w życie śladowej społeczności. [Beata, slowemmalowane.blogspot.com]

Książka Agnieszki Tyszki uwrażliwia na przyrodę, zwierzęta i innych ludzi. Uczy empatii. Jest optymistycznie i pogodnie, mimo iż książka pokazuje życiowe, a nie abstrakcyjne problemy, np. Utratę pracy poprzez rodzica czy nielegalne składowanie toksycznych odpadów. Przesłanie: „Gdy widzisz wokół siebie tylu serdecznych i życzliwych ludzi, nawet najgorsza sytuacja zaczyna wyglądać lepiej" brzmi niczym motto. Agnieszka Tyszka, przytaczając tradycje związane ze ślubami, festynami, świętami albo wypiekiem chleba udowadnia, że „pokryty kurzem" temat wsi czy biblioteki może okazać się dla młodego czytelnika ciekawy i interesujący. A same opisywane miejsca to teren potencjalnie realnych przygód. Pokazują to także precyzyjne i jednoznaczne charakterystyki postaci – Hani i jej przyjaciółek – i koników polskich: Gucia, Rokiego i oczywiście tytułowej Marcysi. I to właśnie ona jest drugą narratorką książki! Jej refleksje wskazują na inny punkt widzenia. Ukazują inteligencję, zdolność obserwacji i wyciągania wniosków i niezaprzeczalne poczucie humoru (gdy np. Wylicza atuty bycia brudasem). [Iwona Bednarczyk, czasdzieci.pl]

Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.
Tekst: Egmont Polska, Warszawa 2014.
Projekt okładki: Katarzyna Kołodziej.