Ocena stanu wysokonapięciowych układów izolacyjnych i rozpoznanie defektów z wykorzystaniem technik cyfrowych

Rozprawa dotyczy diagnostyki wysokonapięciowych układów izolacyjnych. W pierwszej części pracy opisana została metoda rozpoznawania defektów układu izolacyjnego próżniowego i typu papier–olej. Rozpoznawanie defektów zostało przeprowadzone na podstawie analizy parametrów statystycznych, opisujących równocześnie kształt impulsów prądowych wyładowań niezupełnych, jak i ich rozkłady częstościowo-amplitudowe i fazowe.
Druga część rozprawy dotyczy problematyki oceny porowatości materiałów ceramicznych. Autor opisał pionierską, nieniszczącą metodę oceny porowatości porcelany. Metoda ta wykorzystuje wyniki analizy parametrów statystycznych, opisujących rozkłady wyładowań niezupełnych generowanych w porcelanie o rożnej porowatości pod napięciem przemiennym.
Kolejna część pracy związana jest z problematyką oceny zawilgocenia układów izolacyjnych papierowo-olejowych przy wykorzystaniu metod pośrednich, opartych na analizie odpowiedzi dielektrycznej. Przedstawiono w niej autorskie programy komputerowe, służące do oceny zawilgocenia izolacji stałej transformatora. Programy te oceniają zawilgocenie izolacji na podstawie analizy wyniku pomiarów dokonywanych metodą FDS (Frequency Domain Spectroscopy), a także RVM (Recovery Voltage Measurement). Ponadto autor przedstawił program komputerowy, który szacuje zawilgocenie izolacji transformatora, opierając się na statystyce wyników badań zawilgocenia pokaźnej populacji transformatorów i modeli ich izolacji.