Bezpieczeństwo kulturowe w Europie

Współczesne symbole związane z tożsamością kulturową nabierają nowego znaczenia formując wzorce spójności, dezintegracji i konfliktu, w rozmiarze zarówno globalnym, regionalnym, jak i lokalnym. Tym samym kultura, poprzez dużo lat traktowana jako nieistotna w stosunkach międzynarodowych, zbyt ulotna, z jednej strony - nieprzystająca do brutalnej rzeczywistości, z drugiej - traktowana nad wyraz instrumentalnie albo pozostawiona artystom i profesjonalistom związanym ze sztuką, nabiera nowego znaczenia, stając się czynnikiem wpływającym na poczucie bezpieczeństwa.

Fenomen bezpieczeństwa kulturowego integruje się z dynamiką przepływów osób, idei, wzorców zachowań, dóbr kultury. Na skutek czego niektóre kultury mogą czuć się bardzo zagrożone, co jednoczy się z wysoką wrażliwością i niską podatnością na zmiany obiektywnie zachodzące w środowisku międzynarodowym.

Państwa na dodatek nie za każdym razem dysponują wystarczającym potencjałem pozytywnych działań albo nie mają wystarczających zdolności adaptacyjnych. Jest to konsekwencja poziomu ich rozwoju, funkcjonowania instytucji politycznych, świadomości mieszkańców.

Do komponentów bezpieczeństwa kulturowego należy zaliczyć: zachowanie tożsamości kulturowej, języka, dorobku kulturowego, zwyczajów czy religii. Bezpieczeństwo kulturowe jednoczy się też pośrednio z ochroną praw kulturalnych człowieka, z poszanowaniem praw mniejszości kulturowych.