Łapa w łapę - Tylko w Legimi możesz przeczytać ten tytuł przez 7 dni za darmo

To niezwykła książka. Od wiosny 2012 roku Andrzej Łapicki i jego żona Kamila toczyli rozmowy o życiu, poglądach, wielkich aktorach, literaturze. Książka, pełna świetnego, przewrotnego poczucia humoru Andrzeja Łapickiego została skończona w czerwcu. Śmierć obfitego Aktora sprawiła, iż stała się jego ostatnim słowem…

Wstęp Kamili Łapickiej do książki "Łapa w łapę" Szanowni Czytelnicy,

Zanim poznacie Państwo mnie i mojego męża trochę lepiej, muszę uprzedzić, że to nie będzie zwyczajny wstęp. Nie napiszę o tym, jak w wolnych chwilach siadaliśmy na kanapie, w kawiarni, czy w teatrze i nagrywaliśmy spontaniczne rozmowy. Nie wspomnę o gradowej chmurze na czole Andrzeja, kiedy chciałam porozmawiać w przerwie finałowego meczu Euro, bo uznałam, że spokojnie możemy użyć ten kwadrans. Pominę też opowieść o ironicznym uśmiechu męża, którym kwitował wszystkie moje naiwności. Mogę Państwu natomiast zdradzić, że były momenty, w których sam Andrzej miał wielką ochotę na te miniwywiady. Mówił wtedy, z premedytacją korzystając z gamy środków przypisanych emploi amanta: „Włącz tę swoją maszynę, to coś nagramy". Słowem „maszyna" określał większość użytkowanych przede mnie nowinek technologicznych – komputera, dyktafonu, tabletu. Bardzo mnie to wzruszało. Chciał rozmawiać najczęściej wtedy, kiedy był z czegoś naprawdę zadowolony. Z udanego wieczoru w teatrze, z własnego występu, z przychylności widzów. Cieszył go nadchodzący sezon. Przy jego łóżku leżała „Zemsta" i „Trzy po trzy" – pamiętniki Aleksandra Fredry. Z lektury pierwszych rozmów dowiecie się Państwo, dlaczego. Czytał na głos, kiedy nie było mnie w domu, albo prosił, żebym wyszła do drugiego pokoju – nie chciał się przede mną „wygłupiać".

Piszę w liczbie pojedynczej, bo 21 lipca 2012 Andrzej Łapicki, mój mąż, zasnął na zawsze. Kilka dni wcześniej skończyliśmy naszą książkę. Andrzej podczas jej powstawania powtarzał,nad wyraz go ciekawi, kim będą nasi Czytelnicy. „Myślisz, iż ktoś to kupi?" – żartował. Skoro czytacie Państwo moje słowa, to znak, że jego obawy były zbędne."

Powierzam Państwu zapis ostatnich siedmiu miesięcy (styczeń – lipiec 2012) naszego wspólnego życia i cieszę się,poprzez kilka najbliższych chwil będziecie Państwo z nami wędrować „Łapa w łapę".

Kamila Łapicka