Jak to się robi po francusku - Tylko w Legimi możesz przeczytać ten tytuł przez 7 dni za darmo

BESTSELLER „NEW YORK TIMESA"

Jedyny taki przewodnik po modzie, Paryżu i tym, co Francuzi lubią najmocniej

Wciągające wspomnienia Kate Betts o Francji – paryskich klubach nocnych lat 80., polach lawendy w Prowansji, znacznych pokazach na dziedzińcu Cour Carrée w Luwrze – magicznie przywołują ten moment w życiu, gdy młoda kobieta odkrywa, co jest jej przeznaczeniem.

Wciągające wspomnienia Kate Betts o Francji — paryskich klubach nocnych lat 80., polach lawendy w Prowansji, sporych pokazach mody na Cour Carrée w Luwrze — magicznie przywołują ten moment w życiu, gdy młoda kobieta odkrywa, co jest jej przeznaczeniem.

Od najmłodszych lat Kate Betts pragnęła wyrwać się z rodzinnego domu. Marzyła o karierze zagranicznej korespondentki poważanej gazety. Dlatego, po skończeniu Uniwersytetu Princeton, z duszą na ramieniu wyjechała do Paryża, gdzie postanowiła opanować francuski slang, fason i savoir-vivre oraz znaleźć pracę, która dałaby powód do pozostania nad Sekwaną.

Kate była zdeterminowana. Relacje z wypraw w głąb la France profonde — prawdziwej Francji — przykuły uwagę Johna Fairchilda, arbitra stylu i wydawcy „Women’s Wear Daily" — biblii mody. Pozytywne oceny tekstów, zwłaszcza tych o katastrofie na Balu Surrealistów u Rothschildów czy zabawach do białego rana wnuczki generała Franco, to przedsmak tego, co miało niebawem nadejść.

W nagrodę za wysiłek Fairchild wprowadził Betts na paryskie salony. Była jedną z niewielu, z którymi przed premierą oglądał ekskluzywne projekty rodzące się w pracowniach bogów francuskiej mody. W towarzystwie przyprawiającego o zawrót głowy i hipnotyzującego Yves Saint Laurenta, złośliwego i nieznoszącego sprzeciwu Karla Lagerfelda, a także buntowników łamiących wszelkie zasady: Martina Margieli, Helmuta Langa i Johna Galliano, autorka „Jak to się robi po francusku" pokazuje kulisy niedostępnego dla każdego świata mody.

Moda i boksowanie się z życiem. Lekkość ducha i mądrość. Może wydawać się to karkołomnym zadaniem, ale Betts łączy te części. I wygrywa.

The New York Times

Niezwykła historia młodej dziennikarki, która próbuje w Paryżu przebić się w świecie mody. „Jak to się robi po francusku" jest przezabawne. Pomysł, jaki ma na siebie i swoje życie Kate Betts, jest osobisty, ale także uniwersalny.

Sophia Amoruso, autorka #Girlboss

Dzięki książce Kate Betts przywołałam własną podróż z minimalnego miasteczka w Illinois do Nowego Jorku. Kate zgrabnie uchwyciła sposób na zawodowe spełnienie i odnalezienie życiowej drogi. Magiczne wspomnienia.

Cindy Crawford

Zabawna lektura! Pean nie tylko na cześć Miasta Świateł, ale także pochwała przyjemności płynących z podążania za głosem serca.

Elizabeth Berg, autorka „Dream Lover"

Gdy po raz pierwszy spotkałam Kate, zniewolił mnie jej intelekt i olśnił styl — stała się moją idolką. Po przeczytaniu tych wspomnień jest dla mnie jasne, iż Paryż był katalizatorem, który uformował jej osobowość.

Stacy London, stylistka, dziennikarka, osobowość tv

spektakularna baśń o dorastaniu.

Entertainment Weekly

Mieszanka błyskotliwa, uszczypliwości i precyzji. „Jak to się robi po francusku" jest hołdem złożonym miastu, językowi. Więcej — to hołd złożony stylowi. U Betts jest wszystko: wdzięk, poczucie humoru, człowieczeństwo, mądrość.

Meghan Daum, autorka „Unspeakable"

Lekkie i orzeźwiające jak lody z legendarnej lodziarni Berthillon — takie są wspomnienia Kate Betts. Książka przywołuje obrazy, dźwięki, zapachy i styl z Paryża lat 80.

USA Today

Pełna francuskiego slangu, świetnego jedzenia i mody przyprawiającej o zawrót głowy.

BookPage.com