Białe dziury

Do czarnej dziury można wejść, ale nie można z niej wyjść. Z białej dziury – wprost przeciwnie – można wyjść, lecz nie można do niej wejść. Czym zatem są zagadkowe białe dziury, o ile naprawdę istnieją?

Choć ogólna teoria względności Einsteina przewiduje ich istnienie, nie ma obserwacji potwierdzających trafność tych przewidywań. Tylko jeden badacz na świecie może o tym dziś opowiedzieć. To fizyk teoretyczny, który zgłębianiu czarnych i białych dziur poświęcił dużo lat swojego naukowego życia i który ma wiedzę, przenikliwość umysłu i odwagę, aby wykroczyć poza konwencjonalne myślenie – Carlo Rovelli.

W tej unikatowej książce dostępnie i niebanalnie, sugestywnie i filozoficznie mówi on o tym, czym mogą być białe dziury, jeśli rzeczywiście istnieją. O tym, co zaobserwowalibyśmy, gdybyśmy znaleźli się we wnętrzu czarnej dziury, a potem specjalnym tunelem przedostali się na drugą stronę. Spróbujmy wraz z Rovellim odbyć tę niezwykłą podróż.

„Biała dziura na niebie jest niewielka jak unoszący się włosek.

W odróżnieniu od włoska nie posiada jednak ładunku elektrycznego, a zatem nie wchodzi w interakcję ze światłem – nie widać jej. Ma tylko swoją słabiusieńką siłę grawitacji.

Jeśli w pierwotnym wszechświecie lub w jakiejś fazie wszechświata poprzedzającej wielki Wybuch wykształciło się niemało czarnych dziur, które już wyparowały, to realne,dzisiaj unoszą się na niebie całymi milionami, owe niewidzialne ziarenka ważące jakiś ułamek grama".