Hector Servadac. Część 2

W Algierii, w pobliżu Mostaganem, kapitan Servadac przeprowadza badania topograficzne ze swym ordynansem Ben Zoufem. To spokojne zadanie zostaje nagle przerwane przez straszliwy wstrząs, po którym następują niewytłumaczalne zjawiska meteorologiczne. Obaj mężczyźni zauważają, iż region został właśnie głęboko zmodyfikowany i że z Algierii pozostała jedynie wyspa.

Bogaty próżniak, hrabia Timaszew, bierze ich na pokład swego szkunera i wyruszają na eksplorację istotnie mniejszego Morza Śródziemnego. Znajdują jedynie kawałek Skały Gibraltarskiej i kilka stromych wysepek, pozostałości po Hiszpanii i Włoszech. Dołączają do nich rozbitkowie zróżnicowanych narodowości. Co się stało?

Odpowiedzi udzieli astronom Palmyrin Rosette, który został uratowany przed zamarznięciem w warunkach arcytrudnych, gdyż Morze Śródziemne zamieniło się w pole lodowe. Naukowiec ujawnia, iż odkrył nową kometę, Gallię, i że kiedy uderzyła ona w Ziemię, właśnie wyniosła jej fragment w przestrzeń kosmiczną. Gdy Gallia oddala się coraz bardziej od Słońca, nagłe zaostrzenie klimatu staje się jasne.

Energiczny Servadac przejmuje rządy w minimalnej kolonii; dzięki niemu ocaleni organizują się i znajdują schronienie w głębi aktywnego wulkanu, który zapewnia im ciepło. Na swojej wędrującej planecie odbywają długą, dwuletnią podróż przez Układ Słoneczny, mijając Jowisza i Saturna.

Jednak Gallia nieubłaganie wraca na Ziemię z zawrotną szybkością. Żeby uniknąć śmiertelnego szoku, wszyscy zajmują miejsce w ogromnym balonie na gorące powietrze, który natychmiast zostaje wessany przez atmosferę planety. Punktem zejścia jest właśnie ten region Algierii, w którym na początku był Servadac. Oficer ze zdumieniem stwierdza, że nic się nie zmieniło: nie ma śladu po pierwotnej katastrofie. Uczestnicy tej fantastycznej podróży, wszyscy oszołomieni, rozstaną się, nie zrozumiawszy, czy był to sen, czy prawdziwa przygoda. Servadac wolał milczeć, ale Rosette za każdym razem utrzymywał, iż jego kometa istnieje.

2023 Hector Servadac

Przełożył i przypisami opatrzył Janusz Pultyn; redakcja Marzena Kwietniewska-Talarczyk; ilustracje Paul Dominique Philippoteaux (zaczerpnięte z XIX-wiecznego wydania francuskiego; [wstęp Krzysztof Czubaszek]; skład Andrzej Zydorczak

Wydanie I [w tej linii]

Ruda Śląska: Wydawca: JAMAKASZ Andrzej Zydorczak

Inowrocław: druk i oprawa TOTEM.com.pl Sp. Z o.o.

2 t.: tom 1 278,[2] s.; [47] ilustracji cz.-b., 8 kart tablicowych barwnych, 1 mapka; tom 2 253,[11] s.; [42] ilustracji cz.-b., 8 kart tablicowych kolorowych; 21,5×15,5 cm

([seria:] „Biblioteka Andrzeja", Tom 104 i Tom 105; Patron serii „Biblioteka Andrzeja": Polskie Towarzystwo Juliusza Verne’a

Nakład: 200 egz. Numerowanych

ISBN 978-83-66980-97-6 (całość), 978-83-66980-86-0 (część pierwsza), 978-83-66980-98-3 (część druga), oprawa tekturowa lakierowana