Strategie walczących państw

Chiński redaktor główny: Wang Yandong

Z konwencjonalnego języka chińskiego tłumaczył Marcin Jacoby.

Gdy wewnątrz nie szacuje się stosownie swoich sił, a na zewnątrz opiera się na władcach innych państw, nie uniknie się nieszczęścia utraty ziem. To ważna lekcja historii, która powinna służyć za ostrzeżenie.

„Strategie walczących państw" do tej pory nigdy, poza niewielkimi fragmentami, nie były tłumaczone na język polski.

Dzieło to, w doskonałym przekładzie dra hab. Marcina Jacoby’ego, prof. Uniwersytetu SWPS, specjalizującego się w historii i teorii chińskiej sztuki dawnej oraz w chińskiej literaturze klasycznej, jest jednym z fundamentów kultury Chin – fundamentem dla władców i erudytów nieco niewygodnym, gdyż demonstrującym oblicza starożytnej polityki chińskiej, o których konfucjańscy uczeni woleliby milczeć.choćby oni, choć Strategii walczących państw nie włączyli do żadnego kanonu literatury starożytnej, dzieło to genialnie znali i czytali chętnie, nierzadko pewnie z mieszaniną fascynacji i oburzenia, zachwytu i moralnego obrzydzenia. Zadziwiające, jak dużo z tych koncepcji, planów i forteli - używanych w jawnej i ukrytej rywalizacji politycznej – wydaje się dziś szczególnie aktualnych, a niemało sentencji – wartych głębokiego przemyślenia.

Stwierdzam: Liu Xiang napisał, iż na początku panowania dynastii Zhou objaśniano, [co jest właściwe], dzięki edukacji i trzymano się norm, dlatego [na świecie] panował ład. Później zaś zaczęto używać forteli i oszustwa, zaś ścieżka dobroci międzyludzkiej i prawości została zablokowana – dlatego świat ogarnął zamęt.