Deformacja - brzydota - odmienność

ematyka niniejszego tomu namawia do naukowej refleksji nad pojęciami brzydoty, deformacji i odmienności, czyli tym, co w jakiś sposób przełamuje przyjęte społecznie i kulturowo kanony ładna, jest inne, zniekształcone, ułomne, wypaczone w porównaniu z tym, co obecnie jest pojmowane czy także oceniane jako zgodne z normą.

uznanie czegoś za brzydkie, zdeformowane bądź odmienne zespala się z jego oceną, nierzadko emocjonalną, zakłada dodatkowo odniesienie do aktualnie obowiązującej normy również porównanie z tym, w jaki sposób dane zjawisko oceniane było w przeszłości.

Barbara Mitrenga (fragment artykułu) kierunek rozważań wokół „inności" związany jest z dyskursem, na który – zdaniem Kruszelnickiego – składają się trzy główne typy refleksji. Pierwszy z nich stanowi próba oddania głosu „inności", rozumianej jako pewna siła czy zjawisko, pozostające kompletnie na zewnątrz siebie (Tego Samego) i dla niego kompletnie niedostępne.

Drugi rodzaj refleksji wiązałby się z „filozofią bliskości", a zarazem transgresji, pojmowanej jako źródło sensu i jedności z nim. Trzecia odmiana dyskursu heterologicznego dokonuje się przez spotkanie człowieka w Jego twarzy i myślenie o „inności" jako trwałym komponencie Tego Samego i sile warunkującej realizację tożsamości.

Zatem perspektywa Innego silnie ujawnia się na gruncie międzyosobowego spotkania w przestrzeni etycznej dzięki filozofom dialogu. Dorota Karkut (fragment artykułu)