Gotycka architektura murowana w polsce (Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego)

Andrzej Grzybkowski ujmuje rozwój polskiej architektury gotyckiej w ramach obszerniejszych europejskich całości kulturowych, a nie państwa w jego często zmienianych granicach. Ważniejszą od domniemanej spójności państwowej rolę odgrywało wspólne z innymi krajami środowisko geograficzne i zależności artystyczne od krajów sąsiadujących, nad wyrazjsze od relacji międzydzielnicowych.

Takie przekonanie odzwierciedla w książce układ materiału zabytkowego z silnym zróżnicowaniem dzielnicowym i dopiero w środku tego podziału wyróżnienie typów przestrzennych budowli. W przeciwieństwie do podobnych (nielicznych i niezbyt aktualnych) opracowań autor ogranicza kontekst historyczno-społeczny, a także problemy "ikonografii architektury", jej znaczeń i symboliki na rzecz ujęcia morfologicznego, analizy form, także detalu architektonicznego.

Kryterium jakości artystycznej z jednej strony niejednokrotnie prowadzi do przewartościowania znanych i modnych budowli, z drugiej zaś - do wyróżnienia osiągnięć polskiej architektury na tle Europy Środkowo-Wschodniej.

Zakres chronologiczny książki jest szerszy niżeli przyjęty dotychczas w badaniach architektury gotyckiej: od zwiastunów gotyckich w romanizmie aż do występującego w XVII wieku postgotyku. Zasięg terytorialny odzwierciedla natomiast kolejne zmiany - zwiększania i pomniejszania - obszaru Polski.

Autor wykracza zatem poza obecne granice i sposób ujęcia tych kwestii w analogicznych opracowaniach niemieckich, czeskich czy litewskich. Książka mieści 171 czarnobiałych fotografii i schematów, a także indeks nazw geograficznych i omawianych obiektów architektonicznych.

budowa książki, poprawnie wyrażona w analitycznym spisie treści, uwydatnia jej walor jako podręcznika akademickiego. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.