O przyjaźni - Kasjan Jan - książka (Tyniec)

Przyjaźń to temat nad wyraz pokaźny dla właściwego rozwoju każdego człowieka, na wszelkich płaszczyznach, w tym też duchowej. Stąd temat ten podejmowany był już szeroko w dziełach autorów starożytnych.

Jego wagę dostrzegali ponadto Ojcowie Kościoła, jak Klemens Aleksandryjski, Jan Chryzostom, Ambroży, Hieronim, Augustyn. Jest jednak rzeczą niebanalną, iż aż do czasów Jana Kasjana, żaden z autorów chrześcijańskich nie poświęcił przyjaźni osobnej rozprawy.

ponadto? co jest niemniej frapujące? następny podobny traktat poświęcony przyjaźni pojawi się dopiero w XII wieku, a jego autorem będzie również mnich, cysterski opat Aelred z Rievaulx (1110?1167). Przyjaźń, zdaniem Kajsana, to taki wariant relacji międzyludzkich, czy również taki rodzaj?obfitszej miłości? względem niektórych, który znamionuje się trwałością i prawością, i który ukierunkowany jest na osiągnięcie celu bliższego, czyli cnoty potrzebnej do osiągnięcia celu dalszego? ostatecznego? czyli zbawienia.

O ile na początku Rozmowy XVI Kasjan pokazuje przyjaźń w sensie szerokim, jako zasadę pewnego porządku w świecie stworzeń, lgnących do siebie dzięki swojemu naturalnemu podobieństwu, o tyle w dalszych rozdziałach przedstawia już przyjaźń w sensie właściwym, czyli taką, która wyrasta?z obustronnej doskonałości i cnoty?.Tym, co jednak akcentuje traktat Kasjana na tle wszystkich dotychczasowych opracowań tego zagadnienia, jest ukazanie przyjaźni której źródłem jest miłość Boża rozlana w sercach poprzez Ducha Świętego (Rz 5,5), zaś jej typem staje się?uporządkowana miłość? z Pieśni nad Pieśniami (Pnp 2, 4 LXX).