Zarys polityki cyberbezpieczeństwa unii europejskiej casus polski i rfn (Oleksiewicz Izabela)

Praca jako opracowanie z pogranicza nauk o polityce, bezpieczeństwie i nauk prawnych została napisana z wykorzystaniem uznanych metod i form badawczych w powyższych dyscyplinach naukowych. Autorka podjęła próbę odpowiedzi na pytanie o kierunki i perspektywy rozwoju polityki bezpieczeństwa w zakresie zwalczania cyberterroryzmu na gruncie instytucjonalno-prawnym UE i o możliwości wpływu polityki cyberbezpieczeństwa UE na realny poziom bezpieczeństwa poszczególnych państw członkowskich, w tym RP i RFN.
Autorka porównała normy prawa krajowego oraz unijnego w zakresie cyberbezpieczeństwa. Jest to o tyle wyraźne, gdyż stopień zagrożenia tego typu działaniami analizowanych państw, pomimo sąsiedztwa, jest znacząco różnorodny ze względu na wrażliwość gospodarek i systemu ich bezpieczeństwa. Ważnym aspektem poznawczym pracy jest wskazanie głównych obszarów zagrożeń i sposobów prowadzenia ataków w sieci. Widocznym elementem wyznaczonym w analizie pracy jest oddziaływanie za pomocą cyberprzestrzeni na bezpieczeństwo kulturowe państw i kreowanie za pomocą tych narzędzi postaw społecznych uderzających w wartości i więzy, będące elementem bezpieczeństwa społecznego, a także podejścia do własnego państwa. Jak zaakcentowano, Unia Europejska chce być ważnym graczem strategicznym w dziedzinie polityki bezpieczeństwa, ale wchodzi w tę rolę stosunkowo powoli i niedużo konsekwentnie, na co wskazuje Autorka.