Aż po horyzont tom i (Novae Res)

Czasem rodzinne więzy bardziej dzielą, niżeli łączą. Warszawa, lata 70. Weronika Piontkowska niedawno się rozwiodła, uczy francuskiego w liceum i wychowuje dwóch rezolutnych chłopców. Jednak w żadnej z ról, jakie przyniosło jej życie, nie wynajduje się zbyt prawidłowo – poza jedną.

W sielskim, ustronnym Jaktorowie, wśród pachnących łąk i lasów wciąż może być beztroską córką swych rodziców. Wkrótce okaże się jednak, że raj na ziemi nie istnieje, a sielankowa posiadłość, którą Weronika tak kocha, skrywa dużo dramatycznych historii… Jaką cenę w czasach stalinizmu zapłacił za Jaktorowo jej ojciec? Dlaczego po latach wciąż nie chce rozmawiać o własnej siostrze, gdzie posiadają swoje źródło wszystkie rodzinne tajemnice? „Aż po horyzont" to kolejna świetna powieść Agnieszki Janiszewskiej – mistrzyni wikłania osobistych losów bohaterów w tryby obszernej historii.

– Wiem, że wciąż myślisz o Jarku. – Nieprawda. – Zaczerwieniła się. – Wiem, iż myślisz – powtórzył, zupełnie niezrażony jej tonem. – iż żałujesz… – Żałuję, iż za niego wyszłam. Niewątpliwie nie tego, iż się rozstaliśmy – zaperzyła się.

– A ty znowu posuwasz się za daleko. Spróbował odgarnąć zdecydowanie za długą grzywkę opadającą jej na oczy, lecz uchyliła się przed tym pieszczotliwym gestem. Nadal nie odwzajemniała jego spojrzenia. – Skoro się przy tym upierasz… – westchnął i ruszył w kierunku chłopców.

– Nie, to ty się upierasz, żeby wmawiać mi podobne bzdury! – Nie wytrzymała. – Bo to właśnie ty żałujesz, że od niego odeszłam.