Przekształcenia małych miast w polsce. studium wybranych miast w strefie podmiejskiej warszawy (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej)

Konflikty przestrzenne i niepowtarzalne problemy rozwojowe znikomych miast w Polsce, zwłaszcza położonych w strefach podmiejskich, skłoniły autorkę do podjęcia badań. Wiodącym celem naukowym jest analiza kierunków przekształceń, jakie nastąpiły w tych ośrodkach od 1939 roku, a w szczególności poprzez ostatnie 30 lat (po transformacji ustrojowej).

Szczegółowa analiza badanych miast została zamieszczona w pierwszej części monografii, a w prezentowane opracowanie posiada studium wybranych ośmiu śladowych miast położonych w strefie podmiejskiej Warszawy: Błonie, Górę Kalwarię, Karczew, Mszczonów, Radzymin, Serock, Tarczyn i Zakroczym.

Wszystkie te ośrodki położone są w odległości 20−40 km od Warszawy, przy dawnych traktach handlowych. Cztery z nich posiadają 4 do 7 tys. Mieszkańców, a cztery inne około 10 tysięcy. Są również dziś nieraz zmarginalizowane, a ich liczba ludności (w kilku przypadkach) zniżyła się od 1939 roku, co świadczy o ich stagnacji czy choćby upadku.

Stanowią jednak świadectwo historycznego rozwoju regionu podwarszawskiego, a ich wartości kulturowe wnoszą wkład do naszego dziedzictwa. Monografia ma osiem rozdziałów, każdy poświęcony jednemu z badanych miast.

Poprzedzone są one wprowadzeniem, zawierającym uzasadnienie tematyki oraz opis celu i metodyki badań. Zakończenie to wnioski końcowe z podsumowaniem diagnozy stanu zagospodarowania. Każde zaprezentowane miasto badano według jednorodnych kryteriów, w kolejnych etapach rozwoju, obrazujących stan ich zagospodarowania.

Przyjęto 5 etapów, co około 15 lat (do 1939 roku, 1945–1960, 1960–1985, 1985–2000 oraz 2000–2017). Badane kryteria to: etapy rozwoju przestrzennego miasta (przyrosty terenów budowlanych i zmiany układu przestrzennego w kolejnych etapach rozwoju); struktura demograficzna i rynku pracy (zmiany struktury zatrudnienia i społecznej); struktura poręczna (rozmieszczenie usług i miejsc pracy, zmiany funkcji dominującej, rola centrum, przestrzenie publiczne); krajobraz miejski (fizjonomia zabudowy i terenów zielonych); morfologia tkanki miejskiej (w tym: działek, układów ulic, typów i form zabudowy).

Tak postawione warunki pozwoliły stworzyć wielokryterialną analizę porównawczą kolejnych przekształceń struktury przestrzennej badanych miast jako standardowych dla minimalnych ośrodków położonych w strefach podmiejskich.