Oczyszczalnia ścieków jako element biogospodarki o obiegu zamkniętym (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej)

IV tom linii monografii naukowych Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej – „CIRCULAR ECONOMY – TECHNOLOGIE" Prezentowana monografia dokumentuje, że oczyszczalnia ścieków może być obiektem, w którym równolegle z realizacją celu polegającego na ochronie wód przed zanieczyszczeniem odzyskuje się energię oraz cenne ascetycznce, a odpady przekształca się w produkty.

Ponieważ zasób stanowią w tym przypadku ścieki i biomasa odpadowa, jest to przykład biogospodarki bazującej na tzw. Zasobach wtórnych, i w takim ujęciu oczyszczalnię ścieków możemy traktować jako wieloplatformową biorafinerię.

Koncepcję oczyszczalni ścieków jako elementu biogospodarki cyrkularnej autorka przedstawiła w rozdziale drugim niniejszej monografii i w kolejnych rozdziałach ukazując doniesienia literaturowe i wyniki prac własnych odnoszące się do wybranych składników oczyszczalni ścieków jako biorafinerii oraz podając przykład dobrej praktyki w przedmiotowym obszarze.

Przedstawione w pracy rozważania wskazują na to, iż oczyszczalnie ścieków posiadają znaczne możliwości w kontekście zmniejszenia zużycia ascetycznców pierwotnych, ograniczenia zależności od zasobów nieodnawialnych i redukcji emisji gazów cieplarnianych, czyli trzech z pięciu celów sprecyzowanych przez Komisję Europejską w strategii dotyczącej biogospodarki.

Mogłoby się wydawać, iż oczyszczalnię ścieków trudno powiązać z priorytetowym celem biogospodarki, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego. Pogląd ten staje się jednak nieaktualny, gdy pod uwagę weźmiemy, iż w tego typu biorafinerii: wytworzone są nawozy minerlane, mineralno-organiczne lub komponenty nawozów, które są następnie używane w rolnictwie i odzyskiwana jest woda, która może zostać wykorzystana do nawadniania w rolnictwie, co wpływa na ograniczenie negatywnych skutków suszy na skuteczność rolną.

Takie wykorzystanie oczyszczonych ścieków pozwala ponadto na ponowne włączenie komponentów odżywczych (azotu, fosforu czy potasu) do naturalnych cyklów biochemicznych. Nawadniając, prowadzi się więc jednocześnie nawożenie gleby, ograniczając tym samym zużycie nawozów nienaturalnych.

Przytoczone w monografii przykłady dokumentują również, że komunalne oczyszczalnie ścieków można wyszczególnić jako komponent cyrkularnej BioWEconomy.