Makroskopowe przewodniki elektryczne z nanorurek węglowych (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej)

W monografii rozważane są świeże możliwości i ograniczenia związane ze stosowaniem nanorurek węglowych do wykonania makroskopowych przewodników elektrycznych na potrzeby elektrotechniki i elektroniki. Wykazano, że nanorurki węglowe są bardzo ciekawymi materiałami przewodzącymi, które mogłyby być wyjątkowo szeroko użytkowane w makroskali.

optymalnie dobrane techniki wytwarzania makroskopowych przewodników nanorurkowych mogą pozwolić na otrzymanie przewodników o rozmaitych kształtach, wymiarach, właściwościach elektrycznych, mechanicznych, chemicznych, cieplnych, stopniu izotropowości, jak też zdolności do dalszego przetwarzania.

Przewodniki te mogą być także wolnostojące albo osadzone na podłożach. Praca wskazuje, że w zależności od przeznaczenia przewodnika i jego pożądanej charakterystyki makroskopowe przewodniki nanorurkowe można wykonywać równocześnie z proszków nanorurkowych, jak i czystych makrostruktur nanorurkowych, takich jak włókna, filmy, maty albo dywaniki nanorurkowe.

Jak podkreślono, spośród powyższych włókna i filmy są istotnie niebanalne dla zastosowań elektrycznych, gdyż mogą wyróżniać się bardzo wysoką konduktywnością. Rozważania teoretyczne wskazują, że przy odpowiedniej optymalizacji morfologii włókien i filmów, przewodniki z nanorurek węglowych mogłyby być lepiej przewodzące aniżeli miedź czy aluminium.