Protagoras, 197BE6F9EB (Marek Derewiecki)

Jak dużo innych dialogów Platona, tak i Protagoras jest żywym obrazem scenicznym. Jesteśmy w nim świadkami walki na argumenty i na środki sugestywne o prawdę i o wpływ na dusze młodzieży między Sokratesem z jednej, a Protagorasem z drugiej strony.

Walczący stoją na wspólnym gruncie, posiadają jednakie cele na oku, opierają się na wspólnym założeniu – różnią się typem psychicznym, pozycją społeczną i metodą pracy. Celem pracy jednocześnie Protagorasa, jak i Sokratesa było przygotowanie młodzieży do życia obywatelskiego.

Protagoras zorganizował i ujął w ramy zawodu swą działalność nauczycielską i pedagogiczną, Sokrates uprawiał ją przygodnie i jakby od niechcenia. Każdy z nich miał na oku to, żeby z młodzieńców, którzy z nimi obcowali, porobić dzielnych, a tym samym szczęśliwych i pożytecznych ludzi.

Wyrabianie dzielności jednako pojętej i pomoc w pracy nad sobą – to był wspólny cel Sokratesa i Protagorasa.