Fajdros (Marek Derewiecki)

Na tytule Platońskiego dialogu widnieje imię Fajdros, co oznacza po grecku: jasny, pogodny, rozpromieniony. Prawdopodobnie sens tego imienia ma związek z treścią dialogu, bo równie łatwo było przecież Platonowi wykorzystać do tego samego celu pierwszego udoskonalonego innego imienia.

Fajdros występuje i w Uczcie Platońskiej. Wielbi tam Erosa jako pierwszy z brzegu mówca i demonstruje miłość jako najkorzystniejszy cement przyjaźni pomiędzy młodymi, dzielnymi ludźmi. Tu poznajemy go jako zapalonego ucznia Lizjasza.

Fajdros uwielbia swego mistrza bezkrytycznie, bo udoskonalonych wzorów nie zna. A zna całą literaturę dotyczącą. Umie na pamięć podręcznik Trazymacha z Chalcedonu, który zalecał okresy i rytmy na początku i na końcu mowy, i podawał przepisy na najpodlejsze wykręty adwokackie.

Zna teorię wymowy Teodora z Bizancjum, zna wszystkie kompendia z tego zakresu, jakie wychodziły pod stałym tytułem: Sztuka, oczywiście: retoryczna.