Wokół koncepcji dobra we współczesnym neoarystotelizmie anglosaskim: normatywność, działanie, praktyki Uniwersytet śląski (Uniwersytet Śląski)

Praca poświęcona jest naturze dobrego życia. Użycie odnowionej w połowie XX wieku myśli Arystotelesa pozwala tu uchwycić i przezwyciężyć jednocześnie miałkość propozycji „przemysłu szczęścia", jak i akademickiej filozofii.

Autor interpretuje koncepcję starożytnego filozofa przy użyciu współczesnych narzędzi filozoficznych wskazując jak ich wykorzystanie pozwala uchwycić węzłowe problemy życia (jak pytanie o szczęście i sens) oraz wyróżnić te metody myślenia, które zezwalają na krytyczny namysł nad rzeczywistością społeczną.

Pytanie o dobro jest zatem zarówno o to, jak kształtować własne życie, ale też jak myśleć o relacjach z ludźmi, z innymi istotami, a także jak współdziałać w dążeniu do dóbr wspólnych. Te ostatnie okazują się przy tym nie tylko dobrami publicznymi, infrastrukturalnymi,z reguły formami kooperacji i współżycia.