Sześcian zaklęty w kuli (Uniwersytet Śląski)

Sześcian zaklęty w kuli to analiza twórczości Jerzego Juka Kowarskiego - jednego z najwybitniejszych polskich scenografów - pod kątem rozumienia i kształtowania przestrzeni teatralnej. Punkt wyjścia rozważań stanowi Etienne'a Souriau koncepcja sześcianu i kuli jako dwóch podstawowych modeli sztuki scenicznej, a w sprzeczności kubicznej i sferycznej zasady organizacji przestrzeni jawi się istota teatru. Teatralne przestrzenie podporządkowane liczbie, a także kształtom figur geometrycznych (kwadratom, okręgom, punktom, trójkątom, a zwłaszcza bryłom świetnym: sześcianowi i kuli) ujawniły potencjał: sferyczny tkwiący w zamknięciu scenicznego sześcianu,, a także kubiczny - w otwartości teatralnych kul. Scenografie Kowarskiego prócz napięcia budowanego pomiędzy sferyczną i kubiczną potencją przestrzeni wyróżniają się jeszcze wpisywaniem w teatralną rzeczywistość tajemnych znaków, obecność zakodowanej w nich tajemnicy. W poszukiwaniu właściwych form scenografii, Juk Kowarski stwarza przestrzenie o takiej potencji, które zasługują na miano mobilu - swoistej machiny do grania, kumulującej w sobie wszystkie energie i sensy inscenizacji.