Inwentaryzacja w jednostkach sektora finansów publicznych, 91E825C4EB (Izabela Motowilczuk)

Każda jednostka należąca do sektora finansów publicznych musi przeprowadzić okresową inwentaryzację wszystkich składników majątkowych.

Zaniechanie przeprowadzenia albo rozliczenia inwentaryzacji albo przeprowadzenie lub rozliczenie inwentaryzacji w sposób niezgodny z przepisami ustawy o rachunkowości jest naruszeniem dyscypliny finansów publicznych.

W publikacji na licznych przykładach przekazano wskazówki dobrego przeprowadzenia inwentaryzacji (obowiązkowych i doraźnych) – od zaplanowania, przez prowadzenie, po rozliczenie i zakończenie. Wyznaczono rozwiązania poręcznych problemów przeprowadzania inwentaryzacji przy pomocy technik informatycznych, ze szczególnym uwzględnieniem technik przeprowadzania spisów z natury przy wykorzystaniu sczytywania informacji zawartych w kodach paskowych i etykietach kodowanych elektromagnetycznie.

Książka w założeniu ma słwykorzystać pomocą w takim zorganizowaniu przebiegu inwentaryzacji – prowadzonych metodami spisu z natury, a także potwierdzania i weryfikacji sald komponentów aktywów i pasywów – aby procesy te przebiegały szybko, wydajnie i wydajnie. Może słwykorzystać także jako baza do przeprowadzania szkoleń przedinwentaryzacyjnych dla członków komisji inwentaryzacyjnej, osób materialnie odpowiedzialnych oraz pracowników księgowości i innych komórek zaangażowanych w proces inwentaryzacji.

ponadto można skorzystać z zamieszczonych wzorów dokumentów inwentaryzacyjnych – przekazano dokładne instrukcje i przykłady ich wypełniania.

Dopełnienie całości stanowią – poprzedzone komentarzem Autorki:

● nowe stanowisko Komitetu kanonów Rachunkowości w sprawie inwentaryzacji drogą spisu z natury zapasów materiałów, towarów, wyrobów gotowych i półproduktów – w stanowisku przedstawiono korzystne praktyki oraz wskazówki sprzyjające poprawnej i sprawnej inwentaryzacji zapasów, obejmujące sprawy związane z przygotowaniem, przeprowadzaniem, rozliczaniem i dokumentowaniem spisów z natury;

● nowy Krajowy kanon Rachunkowości nr 11 – „Środki trwałe" – kanon odnosi się do zasad ewidencji i inwentaryzacji środków trwałych na zapotrzebowania prowadzenia rachunkowości jednostki. W przypadku jednostek, które postanowiły stosować KSR 11 w swojej polityce rachunkowości, postanowienia standardu posiadają zastosowanie po raz pierwszy do sporządzania sprawozdania finansowego za rok obrotowy początkujący się od 1 stycznia 2017 r., natomiast w sytuacji jednostek, które nie postanowiły o używaniu KSR, nowy standard powinien służyć pomocą przy ustalaniu (nowelizowaniu) ich polityk rachunkowości, w szczególności w zakresie przeprowadzania inwentaryzacji środków trwałych metodami spisu z natury i weryfikacji informacji wykazanych w księgach rachunkowych z dokumentacją źródłową.

Izabela Motowilczuk – magister administracji, były wieloletni inspektor kontroli gospodarki finansowej w regionalnej izbie obrachunkowej, autor licznych publikacji z zakresu finansów i rachunkowości jednostek sektora publicznego, ze szczególnym uwzględnieniem samorządowych jednostek organizacyjnych.