Trzej ludzie w jednej łodzi. wydanie dwujęzyczne angielsko - polskie, W_065 (WYMOWNIA)

„Three Men in a Boat (To Say Nothing of the Dog)” – to nad wyraz zabawne, pełne dystansu do siebie i do świata opowiadania jednego z najbardziej znanych humorystów w wersji dwujęzycznej (angielsko-polskiej).

Jak sygnalizuje wydawca wersji polskiej z roku 1922, Jerome Klapka był jednym z najpoczytniejszych humorystów piszących po angielsku. Jego utwory uderzają niefrasobliwością. Jerome Klapka bardziej lubił się uśmiechać, niżeli drwić, szydzić, wykpiwać, bardziej lubił się bawić, niż karcić, toteż nie można go nazwać satyrykiem. Obcowanie z utworami satyrycznymi nie zawsze powoduje przyjemność. Humorysta, nawet bez znacznego dowcipu, jest osobistością miłą, ponieważ nie idzie z nim nauczanie, polepszanie, strofowanie. Autor śmieje się serdecznie do ludzkości przez kilkadziesiąt tomów nowel, opowiadań, listów z podróży, artykułów i utworów scenicznych. Najbardziej spopularyzowały jego nazwisko: „Three Men in a Boat”, „Idle Thought of an Idle Fellow“, „John Imperfield“ i „Tommy and Co“. Z jednego z najcharakterystyczniejszych Jerome’a utworów „Trzej w jednej łodzi“ ukazujemy dobór opowiadań.

Na temat wersji dwujęzycznej utworów autora wspomniany wydawca pisze: ”Oto prawdziwie przyjemna metoda prostego nauczenia się języków obcych. Posiadając najelementarniejsze zasady danego języka obcego, każdy może w krótkim czasie dojść do opanowania go całkowicie tylko poprzez ułatwiony system czytania oryginalnych utworów literatury obcej. Obok oryginału angielskiego (…) znajduje się skrupulatny przekład polski. (…) Po przeczytaniu kilku czy kilkunastu arcydzieł literackich, spostrzeże studiujący, iż to nie on szuka znajomości języka obcego, lecz ten język obcy niejako sam dobija się o miejsce w jego mózgu. Znajomość obcego języka przychodzi nam bez wysiłku, jak dzieciom. Unikamy „kucia” gramatycznych prawideł, „kucia” słówek, ślęczenia nad składnią, a specyficzne zwroty językowe wprowadzają się same w naszą świadomość, i ani wiemy kiedy zaczynamy władać, do niedawna nieznanym językiem; posiedliśmy ducha języka poprzez obcowanie z mistrzami tego języka, a równocześnie poznaliśmy wyśmienitych autorów w ich najwybitniejszych dziełach. Przekład nasz, posiadający na celu jedynie ułatwienie zrozumienia oryginału, musiał być o ile możności jak najszczególniej dosłownym, co tym samem oddalało go od przekładu czysto literackiego.”

[źródło: Three Men in a Boat, Lingwista, 1922]