Boskie, ludzkie. cztery studia o poetyckim doświadczaniu boga (Uniwersytet Śląski)

Boskie, ludzie. Cztery studia o poetyckim doświadczaniu Boga to książka, w której zostały przedstawione odmienne sposoby wyrażania indywidualnego stanowiska wobec „metafizyczności" w liryce okresu międzywojennego i pierwszych lat II wojny światowej.

Oznaczają one – jak wyjaśniał Józef Czechowicz – „splot zarówno myśli, jak dyspozycyj i akompaniamentu uczuciowego, leżący u podstaw światopoglądu artysty". W prezentowanych szkicach ów światopogląd nie odwołuje się jednak wyłącznie do prawowiernej religijności,głównie bierze pod uwagę „metafizyczny system interpretacji świata".

Przeważa więc doświadczenie poszukiwania Absolutu oraz tego, co w ziemskiej sferze – naznaczonej oraz sprofanowanej wojną, cierpieniem, samotnością, chorobą i śmiercią – transcendentne i sakralne. Szkice, zbierające uwagi o doznawaniu „metafizyczności" wyrażonej w liryce Jerzego Lieberta, Władysława Sebyły, Tadeusza Różewicza, a także Wilhelma Szewczyka przynoszą obraz nieustannego zderzania się boskiego i ludzkiego.

Pokazują jednostkowy wymiar przeżywania prawd objawionych doprowadzających – jednych do wyznania wiary i chrześcijańskiego Boga; drugich do tylko przekonania o istnieniu Absolutu, którego występowanie przeszkadza w codziennej egzystencji; innych do duchowego zwątpienia w „pustym kościele", kolejnych do jeszcze głębszego doświadczania cierpienia egzystencji.