Ekspresjonizm w teatrze niemieckim (Słowo/obraz terytoria)

Główna fala ekspresjonizmu przypada na drugie dziesięciolecie XX wieku. W ciągu zaledwie kilku lat ekspresjonizm stopniowo zawładnął wszystkimi obszarami sztuki. Lecz już w roku 1920 Wilhelm Worringer zapowiadał jego koniec, a rok później Yvan Goll obwieścił śmierć ekspresjonizmu.

Dramat i teatr ekspresjonistyczny wykraczają poza te wąskie ramy, z jednej strony znajdując inspiracje we wcześniejszej twórczości dramatycznej i zjawiskach związanych z reformą teatru, z drugiej zaś właściwe ekspresjonizmowi środki wyrazu scenicznego widoczne są także w późniejszych inscenizacjach.

[...] trudno jest traktować niemiecki ekspresjonizm w teatrze jako kierunek jednakowy, całkowicie spójny, określający się w jakimś nadrzędnym manifeście czy programie i mający wspólny arsenał środków wyrazu oraz strategii artystycznych.

A mimo to stwierdzić wypada, że właśnie w dramacie i teatrze ekspresjonizm wyraził się najpełniej, w sposób dojrzały i kompleksowy, i w tych właśnie dziedzinach przyjął postać najmocniej radykalną, wywierając wpływ na rozwój późniejszych form dramatyczno-teatralnych.