Arystoksenos z tarentu, AZ#1BB825EDEB/DL-ebwm/pdf (Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego)

Muzyka towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, a jej teoretyczne badania na gruncie europejskim zapoczątkowali starożytni Grecy. W konwencjonalnej Grecji była obecna wszędzie tam, gdzie w grę wchodziło świętowanie i rozrywka: w trakcie obrzędów religijnych, jednocześnie publicznych, jak misteryjnych, na uroczystościach publicznych o charakterze bardziej państwowym czy społecznym aniżeli sakralnym, przy świętach prywatnych i spotkaniach towarzyskich. Gdyby wymienić typy utworów realizowanych przy poszczególnych okazjach, otrzymalibyśmy wykaz niemal tożsamy z listą antycznych gatunków poetyckich. Polski przekład „Harmoniki" Arystoksenosa z Tarentu jest pierwszym w pełni naukowym i równocześnie najstarszym zachowanym – choć jedynie w części – greckim traktatem muzykologicznym. Zachowane partie tekstu zawierają przegląd pojęć z zakresu antycznej teorii muzyki, a także niepełne,nad wyraz systematyczne i drobiazgowe rozważania na temat budowy ówczesnych skal muzycznych. Jego lektura pozwala na dodatek prześledzić poręczne zastosowanie metody badawczej Arystotelesa, którego bezpośrednim uczniem był Arystoksenos. Przekład traktatu pozostał poprzedzony sporym wstępem, który, oprócz danych na temat samego dzieła i jego autora, zawiera podstawowe informacje o miejscu muzyki w starożytnej Grecji i ogólny kształt jej struktur, detalowo analizowanych w samym dziele, a wyraźnie się różniących od używanych aktualnie w muzyce artystycznej.