Polityka senioralna w jednostkach samorządu terytorialnego (Wyższa Szkoła Humanitas)

W niniejszej pracy, posiadającej charakter interdyscyplinarny, autorki podjęły rozważania nie tylko na temat polityki senioralnej i związanych z nią obszarów prawa i administracji, ale także praktycznego wymiaru polityki społecznej na rzecz osób starszych (dobre praktyki) oraz zarysowały tło omawianej problematyki: począwszy od kontekstu historyczno- kulturowego, a skończywszy na postępowych technologiach i odniesieniu ich wykorzystania dla podnoszenia jakości życia seniorów na świecie.

Autorkom udało się scharakteryzować temat bardzo szeroko i wielokontekstowo. W rozdziale pierwszym opisana pozostała kondycja seniorów w poszczególnych epokach historycznych. Zwrócono uwagę na fakt, iż pierwsi ludzie nie zaznali starości, a co z tego wynika – w czasach prehistorycznych problem starości nie istniał.

Średnia długość życia ludzkiego oscylowała bowiem w granicach 20 lat. Z biegiem czasu nastąpiło wydłużenie trwania życia, a seniorzy coraz częściej zaczęli wchodzić w skład wielopokoleniowej rodziny. W rozdziale drugim opisane zostały zmiany, jakie zaszły w społeczeństwie XX wieku.

Omówiono przykłady realizacji motywu starości w literaturze, teatrze i w filmie i reklamie telewizyjnej. Seniorzy są dziś bohaterami tekstów kultury lubianej, jednak w mediach typowo pojawiają się ich stereotypowe wizerunki, które pogłębiają przepaść dzielącą ich od osób młodych, a także utrwalają niesprawiedliwy obraz seniora.

Rozdział trzeci mieści wprowadzenie w zagadnienia polityki społecznej i polityki senioralnej, pełniąc rolę przygotowania definicyjnego, poprzedzającego kolejne części rozważań. W tekście scharakteryzowano zagadnienia związane z gerontologią społeczną, wyjaśniono jej funkcje i związki z innymi naukami.

Pokrótce przedstawiono także definicję polityki społecznej i wyjaśniono, czym jest polityka senioralna. W rozdziale czwartym zawarto wprowadzenie prawne: przedstawiono najważniejsze akty prawa krajowego, które współtworzą specyficzny system prawny, kreując ramy polityki senioralnej w Polsce.

W rozdziale piątym odniesiono się do szczebla regionalnego (samorząd województwa) i analizie poddano 16 programów polityki społecznej, w tym dokumentów skoncentrowanych stricte na tematyce senioralnej, ale także innych obowiązujących w tym zakresie aktów prawnych (m.in.

strategie rozwoju województw). Przytoczono priorytety, cele strategiczne i operacyjne odnoszące się do polityki senioralnej, ukazując je na tle przedstawionych przez władze regionów diagnoz społecznych i danych statystycznych.

W rozdziale szóstym zaprezentowano korzystne praktyki z terenu całego kraju, które podejmowane są na rzecz seniorów, bardzo w gminach i powiatach. Opisano sporo intersujących projektów i rozwiązań, które ułatwiają życie osób starszych i zapobiegają ich wykluczeniu.

Rozdział ostatni dotyczy nowych technologii skierowanych do osób starszych. Opisano w nim m.in. Możliwości uczestniczenia w przeróżnych kursach i warsztatach cyfrowych w celu nauczenia się korzystania z Internetu.

dodatkowo przedstawiono przykłady zastosowania wearable technology („inteligentne urządzenia", „elektronika noszona"), czy body-borne computers, czyli miniaturowych urządzeń elektronicznych, zakładanych głównie na ciało w postaci zegarków, biżuterii, okularów, ciuchów itp.

technologia ta znajduje szerokie wykorzystanie, a tworzona jest w celu podniesienia jakości życia, a także poszerzenia, czy tzw. „przedłużenia" zmysłów. Olbrzymią grupą odbiorców tego typu wynalazków są właśnie osoby starsze.

W rozdziale tym omówione pozostały w dodatku kwestie związane z transhumanizmem – ruchem intelektualno-kulturowym, postulującym przezwyciężenie ludzkich ograniczeń oraz udoskonalenie kondycji ludzkiej dzięki wykorzystaniu nauki i techniki.