Czynniki produkcji a uwarunkowania prawne ue - znaczenie i analiza dla wybranych produktów, AZ#BED88079EB/DL-ebwm/pdf (Sophia)

CZYNNIKI PRODUKCJI WSPÓŁCZESNYCH PRZEDSIEBIORSTW Podstawowym problemem badawczym w ekonomii jest zjawisko rzadkości, czyli jak ludzie (jednostka i społeczeństwo) radzą sobie z ograniczonością zasobów, tzn.

jak dzielą zasoby na przeróżne cele, aby zaspokajać zapotrzebowania przy pomocy stworzonych dóbr i usług. Ekonomia jest zatem nauką o gospodarowaniu, która zmierza do wyznaczenia nowoczesnania oszczędnego i racjonalnego.

W literaturze przedmiotu uważa się, że można to robić w dwojaki sposób, a mianowicie uzyskiwać z posiadanego zasobu jak największe korzyści lub progresywnać tak, by zużyć jak najmniej zasobów do osiągnięcia danego celu.

bez dwóch zdań wyborów dokonuje się na różnych płaszczyznach i podczas różnych procesów, m.in.: • produkcji – co i w jaki sposób produkować, • podziału – jak dzielić rezultaty produkcji między członków społeczeństwa, czy czynniki produkcji (renta dla ziemi, płace dla pracy i zyski dla kapitału), • podmiany – od kogo kupować, komu sprzedawać oraz jak ustalić cenę, • konsumpcji – jakie potrzeby zaspokajać i w jakiej kolejności.

U podstaw wszystkich tych wyborów leżą procesy produkcyjne i usługowe wykonywane przy pomocy potencjału produkcyjnego jako siły wytwórczej, co jest tematem niniejszej monografii. Współcześnie występująca w większości państw ekonomia rynkowa podporządkowuje dokonywanie wyborów siłą popytu i podaży.

Problemy ekonomiczne można rozpatrywać z zróżnicowanych punktów widzenia: z poziomu pojedynczych podmiotów gospodarczych albo z poziomu całego społeczeństwa, gospodarki. W celu zaspokojenia swych potrzeb na dobra (tak konsumpcyjne jak i produkcyjne), człowiek przekształca w procesie produkcyjnym na nie dostępne mu zasoby.

Z ekonomicznego punktu widzenia wyróżniamy cztery podstawowe grupy zasobów: • zasoby naturalne (dobra informacje przez naturę, a nie produkowane poprzez człowieka), • zasoby rzeczowe (majątek trwały i obrotowy wykonany poprzez człowieka), • zasoby ludzkie (ludzie wraz z ich umiejętnościami i doświadczeniem), • zasoby finansowe.

Zasoby te nie są jednak w prostym przełożeniu czynnikami produkcji. Takowymi są bowiem usługi tych zasobów. Na ogół spotykanym ujęciem wyróżnienia czynników produkcji jest ich tradycyjny podział na trzy grupy usług: pracę, kapitał (rzeczowy i finansowy) i ziemię.

W praktyce ceny czynników produkcji są różne, co ma charakter aktywny albo równowagowy. Oba te warianty zróżnicowań są ściśle ze sobą powiązane. Energiczne zróżnicowanie ma miejsce wówczas, gdy niektóre różnice w cenach odzwierciedlają czasowy stan nierównowagi i znamionują się samolikwidacją.

Jest to spowodowane zwykle wzrostem jednych przemysłów, a ograniczaniem się innych. Różnice te ujawniając się wywołują jednocześnie procesy prowadzące do realokacji czynników i eliminacji zróżnicowań.

Natomiast równowagowe zróżnicowanie występuje w przypadku, gdy zróżnicowanie cen pewnych czynników utrzymuje się bez generowania sił, które je eliminują. Różnice te są powiązane z różnicami w samych czynnikach ze względów jakościowych (rozmaite kwalifikacje, różna urodzajność gruntów) i niepieniężnymi korzyściami.

Ceny czynników produkcji, podobnie jak ceny towarów konsumpcyjnych, są wyznaczane poprzez siły popytu i podaży. Natomiast popyt na czynniki produkcji zależy od istnienia popytu na dobra, które ten czynnik pozwala produkować.

Wynika to z faktu ich specyfiki, gdyż są towarem nabywanym nie dla nich samych, lecz dla przekształcenia ich w nakłady dające nowy towar, który przynosi zysk. Oznacza to równocześnie, że popyt na czynniki produkcji jest pochodny popytowi na dobra finalne.

W ślad za tym trzeba zauważyć, że popyt całkowity na dany czynnik jest sumą popytów na niego we wszystkich dziedzinach produkcji w których jest wykorzystywany. Wzajemne powiązania i zależności między podmiotami powstają za pośrednictwem rynku dóbr, a także rynku czynników produkcji.

Każdy z podmiotów na rynku czynników produkcji poszukuje pozycji trafnej tzn. Dąży do optymalizacji korzyści z podjętych działalności. Powstające na rynku czynników produkcji relacje pomiędzy popytem, podażą i ceną uzależnione są od tego w jakich warunkach i pod wpływem jakiej konkurencji działają podmioty gospodarcze.

Producenci konkurują pomiędzy sobą o jak najlepsze warunki zakupu czynników produkcji, zaś gospodarstwa domowe konkurują pomiędzy sobą o jak najlepszą ich sprzedaż. W niniejszym rozdziale zostanie przedstawiona istota problemu rynków czynników produkcji, która wymaga przeanalizowania i określenia: • relacji między zasobami gospodarczymi, a czynnikami produkcji, • istoty rynku czynników produkcji i jego roli w gospodarce rynkowej, • wpływu czynników produkcji na kształtowanie konkurencyjności przedsiębiorstwa, • kształtowania się cen czynników produkcji pod wpływem sił popytu i podaży, • możliwości produkcyjnych pod wpływem rozszerzania potencjału produkcyjnego jako siły wytwórczej, • wpływu czynników produkcji na efektywność gospodarowania i wartość przedsiębiorstwa.

PERSPEKTYWY ROZWOJU HODOWLI BYDŁA MLECZNEGO W POLSCE Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w 2014r Pogłowie bydła mlecznego kształtowało się na poziomie 5659,5tyś. Sztuk, notując nie duży wzrost w skali całego roku o 1,2%.

rozszerzona liczebność stada ogółem wynikała ze wzrostu pogłowia cieląt o 1,8% i bydła młodego w przedziale wiekowym 12-22 miesięcy (o 3,8%). Liczebność pogłowia bydła w ostatnich miesiącach ubiegłego roku była wyższa o 69,6 tyś.

sztuk, czyli o 1,1% niżeli w roku ubiegłym, a w porównaniu z wielkością stad w maju 2014r., niższa o 262,2 tyś. Sztuk (o 13%) do poziomu 2414,7 tyś sztuk. Ograniczenie wielkości stada krów wynika ze powiększonego brakowania krów, co było podyktowane redukcją produkcji poprzez rolników, którym zagrażało przekroczenie kwoty mlecznej.

W strukturze bydła ogółem udział poszczególnych grup wiekowych w grudniu 2014 roku wynosił: - młode bydło rzeźne i hodowlane w wieku 12-22 miesięcy – 25,0%, - cielęta w wieku poniżej 12 miesięcy 25,4%,- krowy - 42,5%, - pozostałe dorosłe bydło rzeźne i hodowlane w wieku 23 miesięcy i więcej 7,1% W porównaniu ze wielkością pogłowia bydła w ubiegłym roku wzrosło pogłowie cieląt i bydła młodego w przedziale wiekowym 12-24 miesięcy, a także pozostałego dorosłego bydła w wieku powyżej 24 miesięcy, natomiast zmalało pogłowie krów.

Wyniki przeprowadzonego w grudniu badania pogłowia bydła wskazały na stale utrzymujące się zainteresowanie hodowlą bydła równocześnie mlecznego jak i mięsnego, co wynika z wzrostu pogłowia bydła młodego oraz cieląt.

Rok 2015 może przynieść stanowczy wzrost pogłowia bydła, jak wynikać może z wzrostu produkcji mleka nieograniczonej kwotami mlecznymi. Okres udamawiania bydła przypadł na erę neolitu (ok 5-9 tyś. Lat p.

n. E.). Na przestrzeni tysięcy lat hodowli wykształciły się tysiące ras dostosowanych rozmaitych warunków, a także potrzeb. Obecnie z prowadzonej poprzez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) z ewidencji ras bydła wynika, że zidentyfikowano ok 1600 ras.

Lepiej znanych jest jedynie ok 350 a globalne znaczenie gospodarcze ma wyłącznie kilkadziesiąt wybranych. W przeszłości bydło w głównej mierze było wykorzystywane jako siła pociągowa. Dziś bydło hodowane jest dla produkcji mięsa o mleka, a w zależności jaki kierunek użytkowy dominuje można sklasyfikować je jako typy użytkowe demonstrujene poniżej: mięsny, mleczny, kombinowany (mleczno-mięsny).

W dzisiejszych czasach rolnicy zajmujący się hodowlą bydła mlecznego i produkcją mleka zwracają obszerniejszą uwagę na opłacalność produkcji mleka, obecnie jest to osiągalne przez zniesienie kwot mlecznych ograniczających produkcje mleka.

Hodowla bydła mlecznego, będącego skutkiem długotrwałej selekcji w kierunku wyższej mleczności i ulepszonej jakości najczęściej na bazie pasz pojemnościowych z dodatkiem wysoko białkowych pasz treściwych. CHARAKTERYSTYKA WYBRANYCH EUROPEJSKICH POŻYTKÓW PSZCZELICH Pszczoły są niewielkimi owadami nie tylko produkującymi miód i inne towarów o udowodnionym działaniu prozdrowotnym,ponadto zapylaczami roślin.

W ostatnim czasie obserwuje się powiększone wymieranie pszczół, niezwykle w Europie Zachodniej. Do przyczyn wymierania pszczół zalicza się: pestycydy używane w czasie kwitnięcia roślin, organizmy modyfikowane genetycznie oraz zanikanie naturalnych pożytków.

Aby zapobiec sytuacji, w której zabraknie tych pożytecznych owadów powinno się sadzić rośliny miododajne, które stanowią dla nich źródło pożywienia. Albert Einstein napisał: „Kiedy pszczoła zniknie z powierzchni ziemi, to człowiekowi pozostaną już najwyżej cztery lata życia.

Nie będzie pszczół, to nie będzie zapylania, nie będzie zapylania, nie będzie roślin, nie będzie roślin, to nie będzie zwierząt…", a bez pszczół ludzkości zostanie mniej aniżeli 10 lat. Pszczoły mogą się prawidłowo rozwijać i przynosić pszczelarzowi korzyści w postaci zbiorów miodu tylko w warunkach trafnej bazy pożytkowej.

Bazę tą zwaną też pastwiskiem pszczelim stanowi zasób ascetycznców pochodzenia roślinnego służących pszczołom jako pokarm, występujących w najbliższej okolicy pasieki. Na wartość bazy pokarmowej wpływa nie tylko wystarczająca liczba dostępnego pożytku na pastwisku pszczelim będąca w zasięgu lotu pszczół, lecz także jego równomierne rozłożenie w czasie.

Nieodpowiednie rozłożenie pożytków przyczynia się do występowania okresów, w których pszczoły nie są w stanie użyć dużego pożytku, jak ponadto takich, w których pszczoły zjadają nagromadzone zapasy lub nawet głodują.

wyśmienita sytuacja pożytkowa jest wtedy, gdy zasoby pastwiska pszczelego są w stanie zaspokajać zapotrzebowania bytowe wszelkich rodzin pszczelich na tym pastwisku przez cały rok, a ponadto w niektórych okresach dać nadwyżkę surowca, którą pszczelarz może odwirować w postaci miodu.

Celem rozdziału jest przedstawienie roślin i krzewów miododajnych występujących w krajach Unii Europejskiej. Praca powstała w oparciu o analizę dostępnej literatury i artykułów naukowych na temat modnych pożytków pszczelich.