Płyty warstwowe w sztywnych okładzinach metalowych (Medium)

Od autora Zamysł napisania tej książki zrodził się po opublikowaniu w miesięczniku "IZOLACJE" serii moich artykułów dotyczących płyt warstwowych w niesprężystych okładzinach metalowych. Przy ich opracowaniu przekonałem się, że literatura fachowa dotycząca tej problematyki znajduje się w dużym rozproszeniu. Podstawowym źródłem wiedzy o tym materiale budowlanym, zwłaszcza o jego charakterystyce, zasadach projektowania i regułach wykonawstwa, są aprobaty technologiczne oraz dane techniczno- -naukowe opracowane przez producentów płyt warstwowych. Normy technologiczne dotyczą wymagań użytkowych, ogólnych zasad projektowania i montażu. Zakres ich regulacji obejmuje m.in.: warunki BHP, wymagania konstrukcyjne, izolacyjność cieplną, nieprzepuszczalność powietrza, wodoszczelność, sprawność energetyczną, wytrzymałość ogniową, izolacyjność akustyczną, ochronę odgromową oraz kwestie zdrowia i higieny oraz wpływu na środowisko. W 2008 r. Nakładem ITB w procesu "Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych" ukazał się zeszyt nr 9 "Lekka obudowa z płyt warstwowych" z kolekcji "Instrukcje, wytyczne, poradniki" [1]. Zawarto w nim najważniejsze przesłania obowiązującej już od pewnego czasu normy PN-EN 14509:2007, "Samonośne płyty warstwowe z rdzeniem z materiału termoizolacyjnego w obustronnej okładzinie z blachy. Wyroby wytworzone fabrycznie. Parametry" [2]. Przywołana norma pod koniec października 2009 r. Znajdowała się jeszcze na etapie tłumaczenia na język polski. Brak jej polskiej wersji w pewnym stopniu do niedawna rekompensowały poradniki ITB z serii "Aprobaty technologiczne" pt. "Zalecenia udzielania aprobat technologicznych" (ZUAT): "Płyty warstwowe z rdzeniem ze niesprężystej pianki poliuretanowej w okładzinach z blach metalowych", ZUAT 15/ II.04/2003 [3] i "Płyty warstwowe z rdzeniem ze styropianu w okładzinach z blach metalowych", ZUAT-15/II.09/2005 [4]. Skutkiem wprowadzenia tej normy będzie, począwszy od października 2010 r., zaprzestanie wydawania aprobat technologicznych na płyty warstwowe poprzez notyfikowane jednostki badawcze i zastąpienie ich procedurami oceny zgodności wyrobów z normą w nowoczesnaniu na oznakowanie symbolem CE, zgodnie z którymi firma po spełnieniu wszelkich przewidzianych wymagań będzie mógł wystawiać deklarację zgodności na wyroby i sygnować znakiem CE. Pokaźne dane zawarte są w przepisach Prawa budowlanego [5], rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [6, 26], oraz rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie [7]. Z zagranicznych wydawnictw książkowych zwraca uwagę pozycja "Sandwich Panel Construction" Rolfa Koschade'a [8], wydana także w wersji niemieckiej ("Die Sandwichbauweise"). Niestety, cytowana książka pozostała zredagowana wyłącznie pod kątem jednego rodzaju rdzenia - z poliuretanu, tymczasem, jak wiadomo, na rynku polskim przystępne są również płyty warstwowe z rdzeniem z wełny 8 Płyty warstwowe w niesprężystych okładzinach metalowych mineralnej i styropianu, a w normie [2] przywołuje się też polistyren ekstrudowany (XPS), pianki fenolowe (PF) i szkło piankowe (CS). Dodatkowo jej pokaźną pojemność zajmują detalowe opisy towarów wyprodukowanych przez sponsorujących tę książkę producentów, którzy są nieobecni na polskim rynku. W literaturze polskiej szerzej o płycie warstwowej w budownictwie traktują: książka "komponenty lekkich przekryć i ścian budynków przemysłowych", wydana w 1974 i 1982 r. [9],, a także katalog "Lekka pokrywa z płyt warstwowych", wydany nakładem Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego BISTYP [10]. Obie publikacje pozostały przywołane poprzez Jerzego Kurzycę w referacie "Rozwój konstrukcji i technologii produkcji płyt warstwowych w Polsce z przeglądem obiektów wykonywanych w tej technice przez »Metalplast« w Obornikach", zamieszczonym w materiałach konferencji naukowo-technologicznej "wykorzystanie płyt warstwowych w budownictwie", zorganizowanej w 1995 r. W Poznaniu [11]. Warto w ślad za referującym wymienić nazwiska autorów książki "części lekkich przekryć i ścian budynków przemysłowych" [9]: Władysław Meuś, Włodzimierz Domińczyk, Olgierd Korycki, Władysław Płoński, Jerzy Pogorzelski i do tego grona dołączyć współtwórców katalogu "Lekka obudowa z płyt warstwowych" [10]: Mariusza Wierzbieńca, a także Ryszarda Rudzińskiego (w redakcji brał udział też Włodzimierz Meuś). Ludzie ci, jak twierdzi Jerzy Kurzyca, stworzyli podstawy teoretyczne i praktyczne systemu lekkich przekryć i ścian w Polsce, w tym, moim zdaniem, także systemu budownictwa z płyt warstwowych. Należałoby do tego grona dołączyć także organizatorów poznańskiej konferencji, w tym skład komitetów naukowego i organizacyjnego. Wymienione publikacje, choć w sposób oczywisty uległy dezaktualizacji, wciąż pozostają cennym źródłem informacji i inspiracji. Opracowana przeze mnie książka adresowana jest przeważnie do czytelnika posiadającego ogólne przygotowanie z dziedziny budownictwa. Jej celem jest przedstawienie płyty warstwowej jako wyrobu budowlanego o zwyczajnych i zarazem niezwykłych właściwościach, który w projektowaniu i wykonawstwie traktuje się według schematów odbiegających od konwencjonalnego budownictwa murowego. Publikacja - w zamyśle popularno-naukowa - posiada elementarne informacje, które mogą być pomocne dla inwestorów, architektów i wykonawców planujących użytkowanie tego materiału, inspektorów budowlanych, rzeczoznawców, młodzież zawodowych, średnich i pomaturalnych szkół budowlanych, studiujących na uczelniach technologicznych kierunki budownictwa i architektury i osób zainteresowanych budownictwem. W trakcie dopełniania materiału do książki korzystałem z uwag specjalistów z branży, co z pewnością podniosło jej wartość merytoryczną. Za tę cenną pomoc im wszystkim serdecznie dziękuję. Oddając do rąk Czytelnika tę publikację, mam nadzieję, że w pewnym stopniu przyczyni się ona do podniesienia poziomu wiedzy dotyczącej lekkiego budownictwa wykorzystującego płyty warstwowe w nieelastycznych okładzinach metalowych. Jacek Sawicki