Kobiety (Noir Sur Blanc)

Kobiety to już nawet nie osobny rozdział w życiu Charlesa Bukowskiego - to cała książka, której pierwsze zdania brzmią: "Miałem pięćdziesiątkę na karku i od czterech lat nie byłem w łóżku z kobietą.

Nie miałem żadnych przyjaciółek. Kobiety widywałem jedynie na ulicy lub w innych miejscach publicznych, lecz patrzyłem na nie bez pożądania, z poczuciem, iż nic z tego nie będzie. Onanizowałem się regularnie, lecz myśl o jakimkolwiek związku z kobietą - nawet nie opartym na seksie - była mi obca.

"Po czym następuje blisko trzysta stron poświęconych z zasady opisom zbliżeń z imponującą liczbą partnerek. Kobiety pociągały autora z siłą, która pozbawia panów nie tylko rozsądku, ale i instynktu samozachowawczego.

Czasem uważał je za modliszki, przystawał jednak na każde ryzyko, byle tylko dokonać kolejnego podboju. Choćby czytelnicy, których mogłaby razić nadmierna dosadność opisów, nie rozstaną się z tą książką w połowie.