Maryla i debora (JanKa)

Dwie młode kobiety. Dwie postawy. Losy, które dramatycznie się splatają.
wprawdzie obie żyją w jednym mieście przedwojennej i wojennej Warszawie ale jakby na innych planetach. Maryla Wetlińska pochodzi z zamożnej rodziny, ma kochającego męża i spodziewa się dziecka. Debora Leman, pozostając w związku z żonatym mężczyzną, wie, że ona i Aleksander nie stworzą prawdziwego domu. Poznają się kilka dni przed wojną, gdy ciężarna Maryla mdleje na ulicy, a pielęgniarka Debora udziela jej pomocy. Jesienią 1942 r. Spotkanie jest równie symboliczne: uciekająca z getta Żydówka staje w progu domu Wetlińskich, szukając schronienia po aryjskiej stronie; Maryla musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy warto ryzykować istnienie swego świata, żeby uratować świat zupełnie obcy.
Powieść o męskich i kobiecych wyborach, instynkcie życia i śmierci, wierności i zdradzie, pierwsza część trylogii, przedstawiającej dzieje kilku warszawskich rodzin w dwudziestoleciu, czasach wojny i PRL.
Wierność jest podstawą zaufania, a bez zaufania nie ma trwałej więzi, lecz trudno stawiać sobie za najważniejszy cel zachowanie wierności, gdy zagrożone jest życie, własne albo bliskich. Już w prologu powieści jedna z bohaterek zdradza męża, żeby pomóc choremu synowi. Nie można oceniać jej nowoczesnania, nie biorąc pod uwagę znakomitych okoliczności, w których się znalazła. Tak, moi bohaterowie zdradzają, a ja im na to pozwalam. To pokaźny przywilej pisarza, móc przekraczać granice, których we własnym życiu nie chciałby naruszyć Magdalena Mosiężna.