Bezrobotność

„Bezrobotność" to zapis stu dziewięćdziesięciu jeden dni bez pracy. Sytuacji wydawałoby się powszechnej, ale jednak z punktu widzenia przeżywającej jednostki – sytuacji nieszablonowej. W tej powieści bezrobotność i to, z czym typowo jest kojarzona, czyli z brakiem pieniędzy i frustracją spowodowaną niemożnością znalezienia pracy, bezustannie obecne na kartkach powieści stanowią tło, na którym poznajemy relacje bohatera ze światem, z najbliższymi i z samym sobą.

Obserwujemy, jak się zmieniają i jak zmienia się sam bohater. Nasza obecność na świecie, nasze poglądy, decyzje, funkcjonowanie są ściśle związane z szerszym społecznym kontekstem, który niewidoczny, niewyczuwalny wikła nas w niełatwy albo wręcz niemożliwy do rozwiązania splot zależności, które czynią nas tymi, kim jesteśmy.

Gdy to związanie zostaje niespodzianie zakłócone, zniesione przypadkiem, losem, dziełem innego człowieka albo innych ludzi, wkraczamy w pustkę, w której nie potrafimy się odnaleźć. Po wydanym w 2015 roku niewielkim zbiorze opowiadań Rafał Harer pokazuje powieść, która jest zapisem nieokreślonego zawieszenia, wkraczania w pustkę, systematycznego osuwania się w nieokreśloność bytu, powolnej ucieczki od świata i jednocześnie niepojętego i tragicznego uczucia, gdy wszystko i wszyscy odwracają się, przekształcając życie w opuszczone i samotne miejsce.