Maszyna do myślenia. studia o nowoczesnej

"Na książkę – prócz rozdziału objaśniającego metodę interpretacyjną – składają się studia o dziewięciu pisarzach różnych generacji. Innowacyjne projekty pisarskie Witolda Gombrowicza, Tadeusza Różewicza, Leopolda Buczkowskiego, Adama Ważyka, Edwarda Redlińskiego, Juliana Kornhausera, Jerzego Krzysztonia, Dariusza Bitnera i Zbigniewa Kruszyńskiego inscenizują dylematy i aporie dojrzałej oraz późnej innowacyjności.

Autor wpisuje analizowane utwory w historyczne i historycznoliterackie konteksty, głównie jednak wprawia w ruch gry językowe zaczerpnięte z pism współczesnych filozofów (m.in. Michela Foucaulta, Richarda Rorty’ego, Jacques’a Derridy, Giorgio Agambena czy Petera Sloterdijka).

Powiązanie literatury i filozofii w schemacie nazwanym produkcyjnym pozwala mu ukazać, w jaki sposób maszyna tekstowa produkuje myśl, to znaczy dochodzi do swoich własnych prawd dzięki pośrednictwu filozofii.

Jerzy Franczak konsekwentnie ujmuje literaturę postępową jako szczególny rodzaj filozofii, ściślej – szczególny (a choćby poszczególny) sposób filozofowania. Szczególny, bo realizujący się nie przez sam ruch myśli, lecz za sprawą idiomatycznego gestu pisarskiego.

Jeśli w literaturze szuka filozofii, to nie znaczy, że filozofia funkcjonuje u niego na prawach klucza objaśniającego sens omawianych utworów. Nie znaczy to także, iż czyjś gest pisarski przekłada się na jakąś znaną skądinąd koncepcję.

Znaczy to, że pisanie – wraz ze wszystkimi osobliwościami właściwymi dla danego tekstu czy autora – jest praktyką refleksyjno-krytyczną par exellence." prof. Dr hab. Krzysztof Uniłowski Powyższy opis pochodzi od wydawcy.