Wielcy ludzie nauki i kultury. gabriel marcel

Gabriel Marcel jest jednym z największych dwudziestowiecznych filozofów francuskich. Nazywano go, w przeciwieństwie do SartreĘźa, egzystencjalistą chrześcijańskim i filozofem nadziei. Jest twórcą oryginalnej metafizyki, którą nazywał filozofią solidną, filozofią ducha, filozofią egzystencji, neosokratyzmem i sokratyzmem chrześcijańskim. Na język polski przetłumaczono m. In. "Od sprzeciwu do wezwania", "Homo viator", "Tajemnicę bytu", a także "Mądrość i poczucie sacrum".

Uznając prymat intersubiektywności, sfery międzyosobowej, wobec świata, jest współtwórcą filozofii dialogu. Przedmiotem jego poszukiwań był człowiek, a także jego odniesienie do drugiej osoby i do Boga. Przekonany, iż życie ludzkie rozwija się na kształt dramatu, koncentrował uwagę na fenomenach pozytywnych, m. In. Na wolności, twórczości, nadziei, miłości, wierności i rodzinie. Starał się obudzić w człowieku poczucie głębi i tajemnicy tkwiącej w tym, co powszednie i zwyczajne.

Napisana z pasją i przezroczyście książka Jana Galarowicza, autora prac o Schelerze, Hartmannie, Hildebrandzie i Heideggerze i o Ingardenie, Wojtyle i Tischnerze, jest pierwszym w Polsce lubianym wprowadzeniem do myśli Marcela, w szczególności do jego filozofii człowieka i relacji międzyosobowych.

(Rh)

Pozycja warta polecenia.