Dać rzeczy słowo. Apraksja mowy 2 - Iwona Pietrzyk, Marika Litwin - książka

ukazujemy komplet ćwiczeń, które są powiększeniem poprzedniej części Dać rzeczy słowo- apraksja mowy. Publikacja Dać rzeczy słowo- apraksja mowy 2 została podzielona na 6 części:zeszyt 1. A, O, L, M, Bzeszyt 2. P, U(Ó), I, J, Wzeszyt 3. F, N, E, Z, S, Czeszyt 4. DZ, D, T, Y, Ś/SI, Ź/ZI, SZzeszyt 5. Ż/RZ, DŻ, Ł, Ń/NI, G, H/CHzeszyt 6. CZ, K, R, Ć/CI, DŹ/DZIWiodącym deficytem afazji ruchowej są, obok zaburzeń czysto językowych, trudności ruchowe związane z odtworzeniem sekwencji ruchów koniecznych do wypowiedzenia danego słowa, czyli apraksja mowy. Usprawnianie wymaga specjalnie zogniskowanej na tym deficycie terapii. Badacze podkreślają (Boehme, 2003),pokaźna jest obszerna liczba powtórzeń, choćby gdy sylaby czy słowa są w większości wypowiadane poprawnie. Ważne także, żeby widoczna była twarz osoby mówiącej, co pozwoli choremu na obserwowanie i naśladowanie ruchów artykulacyjnych. Pomocne mogą być również inne wskazówki, takie jak podpowiedź gestem (np. Dotknięcie ręką okolic krtani w celu zaprezentowania dźwięczności) również jak w naszej publikacji dodatkowe instrukcje słowne, czyli opis wymowy głoski, fotografie ukazujące układy warg czy schematy graficzne pokazujące ułożenie narządów mowy w trakcie wypowiadania głosek.Przykłady do ćwiczeń zostały dopasowane specjalnie pod kątem stopniowania trudności. Trudno jednak jednoznacznie określić kolejność, w jakiej powinna przebiegać terapia, ponieważ część badań (Howard, Varley, 1995) podaje, iż słowa są łatwiejsze do zapamiętania i powtórzenia aniżeli np. Sylaby. Inni badacze natomiast (Dabul i Bollier, 1976; Holtzapple i Marshall, 1977; Knock i inni, 2000, Raymer i inni, 2002) zalecają rozpoczęcie terapii od powtarzania izolowanych dźwięków, następnie sylab, a dopiero na końcu wyrazów, fraz czy zdań. Podobnie jest z kolejnością ćwiczonych głosek. Podczas przygotowywania materiałów nie znalazłyśmy publikacji naukowej rozwiązującej ten problem, wobec tego dobierając kolejność ćwiczonych głosek kierowałyśmy się głownie naszym doświadczeniem w pracy z pacjentami z apraksją mowy. Wydaję się, że głoski, których wymowę łatwiej zaobserwować (tzn. Sposób ich artykulacji jest dość poprawnie widoczny np. A, O, L, M są łatwiejsze do powtórzenia niżeli te, których sposób artykulacji jest mniej widoczny np. K, G.Wyrazy do powtarzania/ odczytywania są w kolejności, początkowo łatwiejsze np. Z dwiema sylabami otwartymi po wyrazy zawierające zbitki spółgłoskowe.Ćwiczenia zostały ułożone według schematu: opis wymawiania głoski, zdjęcie ułożenia warg w trakcie jej wymawiania, przekrój boczny (rentgenogramy zaczerpnięte z T. Benni Fonetyka opisowa języka polskiego), czytanie/ powtarzanie sylab, czytanie/powtarzanie wyrazów, kończenie zdań.namawiamy logopedów by kolejność ćwiczeń zmieniać indywidualnie w zależności od potrzeb i możliwości każdego pacjenta.Głoski miękkie (ś, ć, ń, ź i dź) zapisano jako ś/si, ć/ci, ź/zi, ń/ni, ź/zi, dź/dzi ze względu na ich wymowę w języku polskim, choć część słów obcojęzycznych