Kultura studencka okresu PRL Media i działalność a- bezpłatny odbiór zamówień w Krakowie (płatność gotówką lub kartą)

"Termin kultura studencka odnosi się do całego szeregu formalnych i nieformalnych praktyk, wartości oraz postaw, które określa się jako standardowe dla życia w trakcie studiów uniwersyteckich.

Choć definicyjnie możemy się spierać nad różnymi wyznacznikami tej charakterystyki, to kluczowe jest tutaj coś innego. W zasadzie różnorodne formy kultury studenckiej wykształciły się nieomalże równocześnie wraz z pierwszymi uniwersytetami i ukształtowaniem się szkolnictwa wyższego.

nad wyraz jednak okres jej właściwego tworzenia się możemy lokować w momencie, kiedy szkolnictwo wyższe staje się szkolnictwem masowym, dostępnym każdemu. Zniesienie ograniczeń w tym względzie powoduje, iż kultura ta dotyczy na tyle pokaźnej liczby osób, iż zaczynamy postrzegać ją właśnie jako swoistą kulturę czy wręcz subkulturę [...].

W sensie ogólnym rozumiemy kulturę studencką jako rozciągniętą między dwoma punktami. W zależności od tego, do którego punktu w danym momencie ciągnie, cechuje się naciskiem na inne swoje środki wyrazu.

Z jednej strony takiej osi mielibyśmy instytucjonalną kulturę studencką, a z drugiej - spontaniczną kulturę studencką. Ta pierwsza charakteryzowałaby się albo wysokim poziomym związków z władzą, jak miało to miejsce w PRL, albo związkiem z instytucjami życia pozastudenckiego, gdzie kulturę studencką rozumielibyśmy jako przygotowanie do tego życia.

Spontaniczna kultura studencka, jak można aby to określić, wskazywałaby raczej na te obszary studenckiej kultury, które wymykają się instytucjonalnym ramom. Do takich praktyk należałoby np. Uczestnictwo w działaniach politycznych wykraczających poza instytucjonalne formy lub przeniesienie wzorców kontrkulturowych do kultury studenckiej [...].

Założeniem naszej publikacji było pokazanie wzajemnych relacji, związków i napięć między tymi dwoma porządkami. Studencka kultura instytucjonalna w PRL z jednej strony pozostawała nad wyraz nieraz w opozycji do kultury spontanicznej.

Z drugiej strony jednak niejednokrotnie studenckie instytucje pełniły funkcję parasola ochronnego wobec różnorakiej działalności, która mogła być uznana za związaną z kulturą spontaniczną. O ile nie wręcz z opozycją wobec władzy.

W książce nie tylko chcieliśmy ukazać te wspomniane napięcia, ale także próbować scharakteryzować główne obszary studenckiej aktywności." Ze Wstępu Powyższy opis pochodzi od wydawcy.