Muzyka życia - Joanna Rawik

"Muzyka życia", książka Joanny Rawik przygotowywana w tej chwili do druku w wydawnictwie Studio EMKA nie jest tradycyjną autobiografią- takiego rodzaju książkę autorka ma już za sobą. W tej nowejwynajdziemy zasadnicze akcenty autobiograficzne wplecione w tekst, lecz Rawik szło o coś więcej. Podjęła bowiem próbę przywołania czasu minionego, tzw. Peerelowskiego, ważnych z tego okresu zdarzeń z życia artystycznego, kulturalnego, stanowczych postaci polskiej sceny teatralnej i estradowej, polskiego filmu. Zaś w tle mamy politykę, kształtującą i warunkującą życie zwykłych ludzi- już to codzienne i już to od święta. Autorka wie, iż podjęła się rzeczy skomplikowanej. Nieprzystępno bowiem dziś podjąć się próby zebrania tego wszelkiego, co wspaniałego wówczas dokonało się w kulturze polskiej, w najróżniejszych tej kultury dziedzinach życia, jakie ważne wydarzenia odnotowały annały polskie i obce, jak pokaźne były zjawiska w amatorskim ruchu artystycznym i kulturze tej niewysokiej, ogarniające swoim zasięgiem spore rzesze ludzi w wielkich i niedużych ośrodkach miejskich, ale także na wsi. Nie jest prostą sprawą skonfrontować tych spraw i rzeczy, ponieważ żyjemy w diametralnie różnych warunkach społeczno-ekonomicznych. Rawik z tej próby wychodzi z powodzeniem, ponieważ udaje się jej zachować w tej pisarskiej robocie rzecz ważną- obiektywizm. Innym walorem tej książki jest erudycja, doskonały język- pamiętajmy, iż autorka ma za sobą nie tylko parę udanych książek (jedna z nich, nieprzeciętna, pt. "Edith Piaf- ptak smutnego stulecia" ukazała się nakładem Studia EMKA), ale całą masę tekstów publicystycznych i felietonów pomieszczanych w wielu periodykach. Iż ma idealny słuch tak muzyczny, jak i pisarski. No i wielką karierę pieśniarską. Była laureatką wielu ważnych przeglądów i festiwali krajowych i zagranicznych. Jako jedna z niewielu artystek miała zaszczyt wystąpić z recitalem w popularnej paryskiej Olimpii. A trzeba wiedzieć, iż Olimpia, w latach 70. I 80., kiedy jej szefem artystycznym był legendarny Bruno Coquatrix, była dla pieśniarzy i piosenkarzy swoistą mekką. Z Polaków wystąpili poza nią wyłącznie Ewa Demarczyk i Czesław Niemen. Zaś erudycję Rawik zawdzięcza biegłej znajomości paru języków, dzięki czemu mogła obcować, czyni to do dziś, z wielką światową literaturą. Słowem to świetna książka, będzie cennym uzupełnieniem zasobów polskiej literatury. Książka z tych, których nie wolno nie przeczytać.