Filozofia wspólnego czynu

`Nikołaj Fiodorowicz Fiodorow (1829-1903) - rosyjski filozof, twórca oryginalnej koncepcji `wspólnego czynu`, prekursor rosyjskiego renesansu religijno-filozoficznego. Urodził się w rodzinie szlacheckiej, pracował na stanowisku dyżurnego czytelni w moskiewskim Muzeum Rumiancewa.

Wiódł żywot ascety, całe życie podporządkował swojej idei, głosząc konieczność wskrzeszenia wszelkich zmarłych i przeobrażenia całego wszechświata. Jeszcze za życia zainteresował nią F. Dostojewskiego, W.

Sołowjowa i L. Tołstoja. Wpłynął na szereg myślicieli rosyjskiego renesansu religijno-filozoficznego i rosyjskiego kosmizmu. Jego idea odbiła się szerokim echem w literaturze rosyjskiej pierwszej połowy XX wieku.

Rok 1851 był rokiem bezprecedensowym w życiu Fiodorowa. Śmierć ukochanego wuja wywołała wewnętrzny wstrząs w jego duszy, który jesienią tego roku zaowocował objawieniem się znaczącej idei: śmierć jest największym i jedynym złem, a także źródłem wszelkiego zła w świecie, a zatem powinna zostać wykorzeniona z bytu, a wszystkie jej ofiary winny zostać wskrzeszone do życia.

Fiodorow wszczyna bunt, o jakim świat nie słyszał, bunt wobec największego i jedynego wroga człowieka - śmierci. Objawienie się idei prowadzi do gruntownego przewartościowania jego życia. Odtąd wszystkie swoje myśli, wszystkie siły, całego siebie oddaje swej idei.

I pozostanie jej bezprzykładnie wierny do ostatnich chwil swego życia. (...) Wskrzeszenie zmarłych przodków jest dla Fiodorowa z zasady imperatywem moralnym, ideą domagającą się od nas realizacji, naszym podstawowym i jedynym obowiązkiem.

Wszak to naszym przodkom zawdzięczamy nasze życie, a zarazem żyjemy za cenę ich śmierci. Jesteśmy zobowiązani wyplątać się z kołowrotu narodzin i śmierci - to zaś oznacza wskrzeszenie wszelkich zmarłych aż po prarodziców rodzaju ludzkiego, a także proporcjonalne do tego cyklu wstrzymanie zwierzęcej z natury prokreacji.

Nasza źródłowa odpowiedzialność za bliźniego znajduje swój najwłaściwszy wyraz w pragnieniu wskrzeszenia go do życia. Prawdziwym imieniem człowieka jest zatem miano syn człowieczy - potomek zmarłych ojców i wskrzesiciel.

Jak mówi Fiodorow: `Moralna antynomia `żyjących synów` i `zmarłych ojców` może znaleźć rozwiązanie jedynie w obowiązku powszechnego wskrzeszenia`. (fragment Wstępu Michała Milczarka) Tytuł Filozofia wspólnego czynu Autor Nikołaj Fiodorowicz Fiodorow Wydawnictwo Marek Derewiecki EAN 9788361199526 ISBN 9788361199526 Kategoria Literatura, Filozofia ilość stron 832 Format 16x23 cm Rok wydania 2012 Oprawa twarda