Makuszyński. O jednym takim któremu ukradziono słońce - Jeśli zamówisz do 14:00, wyślemy tego samego dnia. Darmowa dostawa, już od 300 zł

Autor najpoczytniejszych książek dla młodych czytelników, ojciec Koziołka Matołka, nie za nad wyraz lubił dzieci. Swych nie miał. Twórca przesympatycznych bohaterek, nieprzewidywalnych i niezależnych młodych pań, był mizoginem. Zdeklarowany tradycjonalista i konserwatysta przyjaźnił się ze skamandrytami. Kochał życie, nienawidził łzawych tragedii, a „Jontka z Halki powiesiłby z czystym sumieniem”. Niektórzy twierdzili, że był „bawidamkiem, kokietującym i mizdrzącym się do czytelników z minoderią salonowej lwicy”. Nałkowska nie cierpiała jego nieznośnego sentymentalizmu. W wydanej w 1953 roku „Literaturze międzywojennej” pisano, iż Makuszyński nie gardzi „tanimi chwytami, schlebiającymi charakterystycznym gustom drobnomieszczańskim”. II Rzeczpospolita w jego powieściach była szczęśliwym krajem dobrych ludzi. Komunistyczni decydenci zarzucali mu, iż nie widział kontrastów i walki proletariatu z krwiożerczym kapitałem. Ale nie mieli racji. Zachowując humor, ironię, uznanie światem i wiarę w ludzką dobroć, Makuszyński opisywał Polskę bez retuszu. Bieda, a wręcz skrajne ubóstwo, niejednokrotnie boleśnie doświadczały jego powieściowych bohaterów. Autor znał je z własnego doświadczenia. Rodzinie wcześnie pozbawionej ojca wcale się nie przelewało i wczesne lata Kornela należały do bezdyskusyjnie chudych. Jako bystry obserwator dostrzegał też, z jakimi trudnościami borykał się młody kraj. Sam Makuszyński przeżywał wtedy swój najlepszy okres. Każda jego książka miała po trzy, cztery wydania – a niektóre nawet dziesięć. Jednak po latach prosperity los znowu się odwrócił. W czasie okupacji pisarz ledwo wiązał koniec z końcem, a po wojnie, nie godząc się na kompromisy, pozostał reliktem minionej epoki. W 1951 roku jego powieści znalazły się na liście książek „ideologicznie zgubnych”. Na nic okazały się jednak starania komunistów, żeby skazać Makuszyńskiego na „damnatio memoriae”. Kolejne pokolenia zaczytywały się „Szatanem z siódmej klasy” i przeżywały przygody panny z mokrą głową wbrew głosom przed- i powojennych krytyków. Próby czasu nie przetrwała tylko „dorosła” twórczość pisarza. Partner wydania: Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem