Rzeki, których nie ma (Wydawnictwo czarne)

Rzeka, której nie ma, może (nie) istnieć na niemało sposobów. Może to być rzeka, która wysycha okresowo albo wyschła ostatecznie. Może to być rzeka pojawiająca się jedynie w historycznych opisach. Zamieniona w ściek, wciśnięta w kanał, zasypana piachem, zabetonowana albo zanieczyszczona tak wyjątkowo, że trudno rozpoznać w niej rzekę.

Może to być rzeka wymyślona. Rzeka zapomniana, której ślady znajdujemy w nazwach ulic czy niespodzianych nierównościach terenu. Rzeki znikają od za każdym razem, ale jeszcze nigdy nie znikały tak prędko jak dziś.

Zostawiają po sobie dotkliwy brak, pustkę, melancholię i widmo nieuniknionej katastrofy. Maciej Robert poszukuje zagubionych rzek w swym mieście, lecz jego pasja nie ogranicza się do Łodzi. W każdym zakątku Polski, w którym się odnajdzie, brodzi w rzekach tak niedużych, że nie posiadają choćby imienia, w potokach, strumieniach, strugach i rowach wypełnionych błotem.

Snuje się także nad brzegami Wisły, Renu, Cisy czy Dunaju, tropi rzeki opisywane poprzez innych. Niektóre z rzecznych bohaterek tej książki niosą w sobie pamięć tragedii, których były świadkami. Inne szemrzą cicho swoje historie i przepowiadają przyszłość.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.