Złoty latawiec - dezso kosztolanyi (Officyna)

Dezső István Izabella Kosztolányi (1885, Szabadka, dzisiaj Subotica w Serbii – 1936, Budapeszt) to jeden z najwybitniejszych twórców literatury węgierskiej, znany zarówno w ojczyźnie, jak i za granicą, nie w takim jednak stopniu, na jaki żeby zasługiwał.

Dorobek Kosztolányiego obejmuje wszak mistrzowską poezję liryczną, wyśmienitą prozę powieściową, świetną nowelistykę, ogrom publicystyki, a także rozprawy z zakresu językoznawstwa. Kosztolányi byłrenomowanym tłumaczem: przełożył pomiędzy innymi Romea i Julię, Opowieść zimową Szekspira, Alicję w krainie czarów Carrolla, Portret Doriana Graya Wilde’a, tłumaczył poezję Kiplinga, Rilkego i Paula Valéry, prozę Balzaca i Maupassanta, utwory dramatyczne Calderona i Moliera, wydał też kilka dużych antologii współczesnych sobie poetów zagranicznych.

Proza i poezja Kosztolányiego doczekały się przekładów na dużo języków, w tym również na język polski, lecz tak się składa, iż z czterech pokaźnych powieści, które napisał w latach dwudziestych XX wieku, w tzw.

okresie epickim, wydano u nas tylko trzy: Nero, krwawego poetę (pierwsze węgierskie wydanie: 1922 rok; pierwsze polskie wydanie: 1928), Ptaszynę (1924;1962) i Grzech słodkiej Anny (1926;1931), nie ukazała się natomiast ta, którą wielu węgierskich krytyków uznaje za najlepszą powieść w dorobku pisarza: Złoty latawiec (1925), a zatem pozycja wręcz potrzebna dla pełnej oceny dokonań prozatorskich Kosztolányiego.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.